دل به زبان نمی رسد، لب به فغان نمی ‌رسد
کس به نشان نمی‌ رسد، تیر خطاست زندگی

#بیدل_دهلوی

بیش از این نتوان حریفِ دا‌غِ حرمان زیستن
یا مرا با خود ببر آن جا که هستی؛ یا بیا

#بیدل_دهلوی

به آسانی سپند من نکرد ایجاد خاکستر
تپیدم، ناله‌کردم، سوختم ‌کاین نقش بر بستم

#بیدل_دهلوی

دارم دلی از داغ تمنای تو لبریز
چون‌ کاغذ آتش زده غربال شرربیز

چون شمع مپرسید ز سامان بهارم
سیلاب بنای خودم از رنگ عرق‌ریز

تحقیق ز صنعتگری وهم مبراست
از هر چه در آیینه نمایند بپرهیز

مرد طلبی از دل معذور حذرکن
زآن پیش که لنگت کند از آبله بگریز

بر رنگ ادب تهمت پرواز جنون است
یاقوت به آتش ندهد شعله ی مهمیز

اخلاص‌، به اظهار، مکدر مپسندید
چون شُکر ز دل زد به زبان، شد گله‌آمیز

هر خار و گل آیینه ی تعظیم بهار است
ای کوفته ی خواب گران یک مژه برخیز

از مغتنمات است تماشای دویی هم
تا محرم‌ خود نیستی با آینه ‌مستیز

بیگانه ی طور دل بلبل نتوان زیست
بر شاخ گلی رو به تکلف قفس آویز

با ساز نفس قطع تعلق چه خیال است
تیغی که تو داری به فسون‌ها نشود تیز

#بیدل به فغان زین قفست نیست رهایی
ای خاکِ به خون خفته غبار دگر انگیز

درون توست اگر خلوتی و انجمنی ست
برون ز خویش کجا می روی؟ جهان خالی ست!


#بیدل_دهلوی
#دل_پاک

بیدل! اگرچه نیست جهان جای خنده، لیک
نتوان به پیش مردم بی‌غم، گریستن...

#بیدل_دهلوی

باز این روزها که در باب سبک هندی و شعر بعد از جامی و حتی عصر جامی و اندکی قبل از او چیزی می‌نوشتم –به اختصار– متوجه شدم که شعرای سبک هندی نُرم را در چند جهت(تصویر، زبان، موضوعات) شکسته‌اند و غالباً سبب نوعی حیرت در خواننده می‌شوند. بی‌گمان هر اثر هنری برجسته‌ای باید نوعی تحیّر یا اعجاب در خواننده و بیننده ایجاد کند وگرنه هنر نیست، اما اعجاب‌انگیزی داریم تا اعجاب‌انگیزی. #بیدل اعجاب‌انگیز است به‌خاطر انحرافی که از نُرم شعر قرن دهم و حتی یازدهم دارد و این به علت جستجوی شبکه‌های جدید معنایی و زنجیره‌های نو در قلمرو الفاظ و ترکیبات است ولی #حافظ در قلمرو شبکه‌های مأنوس، حیرت ایجاد می‌کند. حیرت ما از شعر حافظ به مراحل بیشتر از حیرت از شعر بیدل است در صورتی که شبکه‌ی معنایی شعر حافظ بسیار مأنوس‌تر است و نیز زنجیره‌ی زبانی او خیلی به نُرم زبان سعدی و معاصرانش(سلمان و خواجو و عماد فقیه) نزدیک است. در قلمرو این زبان مأنوس و این شبکه‌های معنایی مأنوس، این مایه اعجاب‌انگیزی معجزه است. باز می‌رسیم به همان نکته‌ی اول که «اعتدال» است. آیا می‌توان حد و مرزی برای اعتدال قائل شد؟ بیهوده نیست که زیبایی‌شنایی هم تعریف جمال را، گاه، به اعتدال برگردانده است. از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود.

#محمدرضا_شفیعی_کدکنی
این کیمیای هستی/جلد اول/ص۹۰(حافظ و نظریه نظم)

@alefnuun

¤چه خوش است راز گفتن به حریف نكته سنجی
كه سخن نگفته باشی،به سخن رسیده باشد

#بیدل_دهلوی
طرح 😂😂👌
@voque_hendi

موج خونم هر قدر توفان‌نما خواهد‌شدن
حق شمشیر تو رنگین‌تر ادا خواهد‌شدن

#بیدل_دهلوی

گرَم بیایی و پرسی چه بُردی اندر خاک
ز خاک نعره برآرم که آرزوی تو را

#بیدل_دهلوی

ز سعی جان‌کنی‌هایم مباش ای همنشین، غافل
که از هر ناله‌ی من تیشه دزدیده‌ست فرهادی!

#بیدل_دهلوی
@voque_hendi
@PoemAndLiterature

گرم بیایی و پرسی چه بردی اندر خاک
ز خاک نعره برآرم که آرزوی تو را...

#بیدل_دهلوی
@PoemAndLiterature

طالب بی‌خبری باش‌ که در دشت طلب
رفتن از خویش، سراغ همه‌کس می‌گیرد

#بیدل
@voque_hendi
@PoemAndLiterature

در زندگی مطالعه‌ی دل غنیمت است
خواهی بخوان و خواه مخوان، ما نوشته‌ایم

#بیدل_دهلوی
@PoemAndLiterature

دردی نچشیدم که دوای تو نداشت
آهی نکشیدم که هوای تو نداشت

اشکی نفشاندم که به راه تو نبود
رنگی نشکستم که صدای تو نداشت

#بیدل_دهلوی
@PoemAndLiterature

بیش از این نتوان حریف داغ حرمان زیستن
یا مرا از خود ببر آن‌جا که هستی یا بیا

#بیدل_دهلوی
@PoemAndLiterature

رنج دنیا، فکر عقبی، داغ حرمان، درد دل
یک نفس هستی، به دوشم عالَمی را بار کرد!

#بیدل_دهلوی
@PoemAndLiterature

ما را نمی‌توان یافت بیرون از این دو عبرت
یا ناقص‌الکمالیم یا کامل‌القصوریم

#بیدل_دهلوی
@PoemAndLiterature

کجا رویم‌ که سرمنزلی به دست آریم؟
چو خط دایره، انجام‌ ما هم آغاز است!

#بیدل_دهلوی

تا دل از امید غافل بود تشویشی نبود
ساز استغنای ما را کرد باطل انتظار


#بیدل‌_دهلوى