حالیا مصلحت وقت در آن می‌بینم
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم

جام می گیرم و از اهل #ریا دور شوم
یعنی از اهل جهان #پاکدلی بگزینم

جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان #دغا را به جهان کم بینم

سر به #آزادگی از خلق برآرم چون سرو
گر دهد دست که دامن ز جهان درچینم

بس که در خرقه آلوده زدم #لاف صلاح
#شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم

سینه تنگ من و بار #غم او هیهات
مرد این بار #گران نیست #دل مسکینم

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر
این متاعم که همی‌بینی و کمتر زینم

بنده آصف عهدم دلم از راه مبر
که اگر دم زنم از چرخ بخواهد کینم

بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که #مکدر شود آیینه مهرآیینم

#حافظ