واضح است که حماقت فریب‌خورندگان اپوزیسیون ایرانی، ربطی به تئوری توطئه یا خبیث بودن غرب ندارد.
غرب بر اساس هوش‌مندی و درایت از منافع خودش دفاع کرد و تا جایی که توانست رقبای منافعش را بازی داد، چه با کلاه‌برداری سال ۵۷، چه با کلاه‌گذاری سال ۱۴۰۱
آن‌چه در این میان تعجب‌آور است این است که:
چرا ایرانیان این‌همه علاقه به فریب‌خوردن و بازی‌خوردن دارند؟
و چرا عقل سیاسی ایرانیان در سال ۵۷ فریز شده است؟
یعنی تعدادی عاشق قبل از ۵۷‌اند، تعدادی عاشق خود ۵۷‌اند، تعدادی هم متنفر از ۵۷...
چرا هرگز در میان ایرانیان شاهد شکل‌گیری گروهی نبودیم که به پژوهش و اندیشیدن علاقه‌مند باشد و از درون اندیشیده شده‌هایش اقدام به تحلیل و تولید دستورالعمل‌های راهبردی بکند؟
چرا ایرانیان همچنان عاشق نماد و شکلک و نشانه‌اند؟
چرا اغلب‌شان فقط عاشق شیر و خورشید، عاشق تاج سلطنتی، عاشق داس و چكش، عاشق پیامبربازی و امام‌بازی، عاشق آرم پرچم‌اند و مسئله‌شان هرگز از این موارد فراتر نرفته؟!
چرا هر بار باید حسرت خورد با گفتن این‌که دریغ از تالیف یک مقاله جهانی، دریغ از تالیف یک کتاب جهانی، دریغ از تالیف یک نقد بنیادین به گذشته‌ی رفتاری خود و گذشته‌ی تاریخی خود، با ذهن‌های منجمد و فریز شده در سلطنت، در چپ ایدئولوژیک، در دین کذایی، در سنت‌های راکد، در باستان‌گرایی و ناسیونالیسم افراطی منجمد، آیا به‌راستی انتظار داشتند که بخش اجرایی غرب از آنها حمایت هم بکند؟!

و این چنین شد که باز هم کلاه گشاد دیگر بر سر ایرانیان رفت و کلاهی دیگر از سرشان برداشته شد...

✍🏼 #محسن_خیمه‌دوز
#مهسا_امینی
https://zil.ink/Mrhalloo

شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo