در این زمانه ی بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست 

چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را
برای این همه ناباور خیال پرست؟ 

به شب نشینی خرچنگ های مردابی
چگونه رقص کند ماهی زلال پرست

رسیده ها چه غریب و نچیده می افتند
به پای هرزه علف های باغ کال پرست 

رسیده ام به کمالی که جز اناالحق نیست
کمال دار برای من کمال پرست
 
هنوز زنده ام و زنده بودنم خاری ست
به چشم تنگی نا مردم زوال پرست

#محمدعلی_بهمنی

اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم

دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

نشد جواب بگیرم سلام هایم را
هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را
اشاره ای کنم انگار کوه کن بودم

من آن زلال پرستم در آب گند زمان
که فکر صافی آبی چنین لجن بودم

غریب بودم گشتم غریب تر امّا
دلم خوش است که در غربتِ وطن بودم

#محمدعلی_بهمنی