♦️خبر فوری | نرگس محمدی پس از سه روز بیخبری از ضربوشتم شدید و بازداشت خشونتبار خبر داد
ساعاتی پیش، حدود ساعت ۱۰:۳۰ شب ۲۳ آذر ۱۴۰۴ به وقت ایران، نرگس محمدی پس از حدود سه روز بیخبری، سرانجام با خانواده تماس کوتاهی گرفت و از وضعیت خود گفت.
او در این تماس بسیار کوتاه و فشرده توضیح داد که روز ۲۱ آذر ۱۴۰۴، مقابل مسجدی که مراسم هفتم خسرو علیکردی در اطراف مشهد برگزار میشد، با ضربات شدید و مداوم باتون در ناحیه سر و گردن مورد حمله قرار گرفته و سپس با خشونت بازداشت شده است. همزمان با ضربوشتم، او را تهدید کردهاند و به او گفتهاند: «مادرت را به عزایت مینشانیم.»
نرگس محمدی در این تماس تلفنی گفت شدت ضربات به حدی سنگین، محکم و مکرر بوده که دو بار او را به بیمارستان و بخش اورژانس منتقل کردهاند. او تاکید کرد که در حال حاضر حتی نمیداند تحت اختیار کدام نهاد امنیتی بازداشتکننده قرار دارد و هیچ توضیحی در اینباره به او داده نشده است. وضعیت جسمی او در زمان تماس مناسب نبود و حال مساعدی نداشت.
او در گفتوگو با خانوادهاش در ایران، از تیم وکلای خود خواست که فورا و بدون تاخیر شکایتی رسمی علیه نهاد امنیتی بازداشتکننده و نحوه خشونتبار بازداشت ثبت کنند.
بهگفته نرگس محمدی، در جریان بازداشت و پس از آن، او را به «همکاری با دولت اسرائیل» متهم کردهاند و با اعمال خشونت شدید تلاش داشتهاند تا همانطور که وعده داده بودند او را از بین ببرند؛ همان نیروهای موسوم به «آتشبهاختیار» که چند ماه پیش نیز از طریق وزارت اطلاعات در تهران به وکلای او هشدار داده بود که قصد «حذف فیزیکی» او را دارند.
بر اساس مشاهدات شاهدان عینی از وقایع ۲۱ آذر ۱۴۰۴، حدود ۱۵ نفر به نرگس محمدی حملهور شدند. چند نفر از آنان موهای او را گرفته و میکشیدند و همزمان عدهای دیگر با چماق و باتون او را مورد ضربوشتم قرار دادند. تمامی این افراد لباس شخصی بر تن داشتند. همچنین گروهی که ظاهرا ایرانی نبودند، با صدای بلند اقدام به توهین و فحاشی میکردند.
همچنین در مراسم از گاز اشکآور استفاده شده و در جریان این وقایع، سپیده قلیان و پوران ناظمی نیز مورد ضربوشتم قرار گرفتند.
شمار دیگری از فعالان مدنی بازداشتشده از جمله عالیه مطلبزاده، پوران ناظمی و هستی امیری نیز هرکدام یک تماس کوتاه با خانوادههایشان داشتهاند.
خانواده نرگس محمدی
۲۴ آذر ۱۴۰۴ برابر با ۱۵ دسامبر ۲۰۲۵.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
ساعاتی پیش، حدود ساعت ۱۰:۳۰ شب ۲۳ آذر ۱۴۰۴ به وقت ایران، نرگس محمدی پس از حدود سه روز بیخبری، سرانجام با خانواده تماس کوتاهی گرفت و از وضعیت خود گفت.
او در این تماس بسیار کوتاه و فشرده توضیح داد که روز ۲۱ آذر ۱۴۰۴، مقابل مسجدی که مراسم هفتم خسرو علیکردی در اطراف مشهد برگزار میشد، با ضربات شدید و مداوم باتون در ناحیه سر و گردن مورد حمله قرار گرفته و سپس با خشونت بازداشت شده است. همزمان با ضربوشتم، او را تهدید کردهاند و به او گفتهاند: «مادرت را به عزایت مینشانیم.»
نرگس محمدی در این تماس تلفنی گفت شدت ضربات به حدی سنگین، محکم و مکرر بوده که دو بار او را به بیمارستان و بخش اورژانس منتقل کردهاند. او تاکید کرد که در حال حاضر حتی نمیداند تحت اختیار کدام نهاد امنیتی بازداشتکننده قرار دارد و هیچ توضیحی در اینباره به او داده نشده است. وضعیت جسمی او در زمان تماس مناسب نبود و حال مساعدی نداشت.
او در گفتوگو با خانوادهاش در ایران، از تیم وکلای خود خواست که فورا و بدون تاخیر شکایتی رسمی علیه نهاد امنیتی بازداشتکننده و نحوه خشونتبار بازداشت ثبت کنند.
بهگفته نرگس محمدی، در جریان بازداشت و پس از آن، او را به «همکاری با دولت اسرائیل» متهم کردهاند و با اعمال خشونت شدید تلاش داشتهاند تا همانطور که وعده داده بودند او را از بین ببرند؛ همان نیروهای موسوم به «آتشبهاختیار» که چند ماه پیش نیز از طریق وزارت اطلاعات در تهران به وکلای او هشدار داده بود که قصد «حذف فیزیکی» او را دارند.
بر اساس مشاهدات شاهدان عینی از وقایع ۲۱ آذر ۱۴۰۴، حدود ۱۵ نفر به نرگس محمدی حملهور شدند. چند نفر از آنان موهای او را گرفته و میکشیدند و همزمان عدهای دیگر با چماق و باتون او را مورد ضربوشتم قرار دادند. تمامی این افراد لباس شخصی بر تن داشتند. همچنین گروهی که ظاهرا ایرانی نبودند، با صدای بلند اقدام به توهین و فحاشی میکردند.
همچنین در مراسم از گاز اشکآور استفاده شده و در جریان این وقایع، سپیده قلیان و پوران ناظمی نیز مورد ضربوشتم قرار گرفتند.
شمار دیگری از فعالان مدنی بازداشتشده از جمله عالیه مطلبزاده، پوران ناظمی و هستی امیری نیز هرکدام یک تماس کوتاه با خانوادههایشان داشتهاند.
خانواده نرگس محمدی
۲۴ آذر ۱۴۰۴ برابر با ۱۵ دسامبر ۲۰۲۵.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
🔥42❤21😁9🤬7👎5
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
وقتی سر۰کوبگر، لباس شخصی میپوشد
سرهنگ سعید راستی، رئیس پلیس امنیت تهران؛ چهرهای که همیشه با یونیفرم دیده نمیشود.
او میان مردم میآید، بینشان و بیپرچم، تا سر۰کوب را از نزدیک اجرا کند.
رسانهها تلاش کردند با سفیدشویی، خشو۰نت را «وظیفه» جا بزنند؛
اما حقیقت، پشت لباس معمولی پنهان نمیماند.
در اعتراضات مردمی، نام او بارها تکرار شد؛
حضور در میان تظاهرکنندگان، شناسایی، فشار، و شک-نجهای که ردش بر تن شهر ماند.
گرگصفتی را افتخار نامیدند،
بیخبر از اینکه تاریخ، حافظه دارد و زمین بدجور گرد است.
این روایت، روایت یک فرد نیست؛
روایت سیستمیست که برای بقا، چهره عوض میکند.
امروز که لباس عوض میشود،
فردا پاسخ کدام پرسشها داده خواهد شد؟.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
سرهنگ سعید راستی، رئیس پلیس امنیت تهران؛ چهرهای که همیشه با یونیفرم دیده نمیشود.
او میان مردم میآید، بینشان و بیپرچم، تا سر۰کوب را از نزدیک اجرا کند.
رسانهها تلاش کردند با سفیدشویی، خشو۰نت را «وظیفه» جا بزنند؛
اما حقیقت، پشت لباس معمولی پنهان نمیماند.
در اعتراضات مردمی، نام او بارها تکرار شد؛
حضور در میان تظاهرکنندگان، شناسایی، فشار، و شک-نجهای که ردش بر تن شهر ماند.
گرگصفتی را افتخار نامیدند،
بیخبر از اینکه تاریخ، حافظه دارد و زمین بدجور گرد است.
این روایت، روایت یک فرد نیست؛
روایت سیستمیست که برای بقا، چهره عوض میکند.
امروز که لباس عوض میشود،
فردا پاسخ کدام پرسشها داده خواهد شد؟.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
🤬46❤7🔥4👍2👌1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سید سعید شاهرخی، استاندار لرستان:
🔺نماینده اومده اتاق من گفته خط قرمز من پسرداییم هست باید بزاری مدیرکل یه جایی.
🔺منم گفتم از خط قرمز خودتو، پسردایی و... عبور میکنم، تنها خط قرمز من مردمه..
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
🔺نماینده اومده اتاق من گفته خط قرمز من پسرداییم هست باید بزاری مدیرکل یه جایی.
🔺منم گفتم از خط قرمز خودتو، پسردایی و... عبور میکنم، تنها خط قرمز من مردمه..
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
🤬36❤10👏7👍2😁1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
برابر پارسی پارهای از واژههای عربی روزمره.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
👏42❤12👍5😁5🤬1💯1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
بچهی چگوارا و نلسون ماندلا در راهپیمایی اربعین .
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
😁36🤬6❤5👍1🤯1
(ناخدا محمد حقیقت)
هفتم آذر؛ حماسهای در دریا، زخمی در تاریخ
هفتم آذر فقط یک تاریخ در تقویم نظامی نیست؛
روزی است که در آن، نیروی دریایی ایران سرنوشت جنگ را دگرگون کرد.
روزی که در شصتوهفتمین روز جنگ، نیروی دریایی عراق عملاً از صفحه نبرد حذف شد،
سکوهای استراتژیک البکر و الامیه در آتش فرو رفتند،
شمال خلیج فارس، دهانه اروند و خورموسی به کنترل کامل ایران درآمد
و عراق، برای نخستینبار، محاصرهای دریایی را با تمام وجود لمس کرد؛
محاصرهای که صادرات و وارداتش را فلج کرد و موازنه جنگ را تغییر داد.
این عملیات بزرگ، با هدایت نیروی رزمی ۴۲۱ از منطقه دریایی بوشهر،
با فرماندهی دقیق و جسورانه ناخدا بهرام افضلی،
با نقشآفرینی افسران و درجهداران نیروی دریایی،
تکاوران دریایی، هوادریای نیروی دریایی
و پشتیبانی شجاعانه و تعیینکننده نیروی هوایی ارتش،
به یکی از درخشانترین صفحات تاریخ نظامی ایران بدل شد.
سالها گذشت تا سرانجام، در برنامه رسمی شبکه خبر،
یکی از فرماندهان ارشد ارتش جمهوری اسلامی،
امیر دریادار حبیبالله سیاری،
نهتنها از اهداف راهبردی این عملیات پرده برداشت،
بلکه با صراحت، از پیشکسوتان آن دوران یاد کرد
و گفت: «دست همه آنها را میبوسم.»
اما تاریخ ما، همیشه فقط روایت پیروزی نیست؛
در کنار این افتخار، تراژدیای عمیق و فراموشنشدنی ایستاده است.
ناخدا بهرام افضلی،
فرمانده نیروی دریایی و طراح این عملیات غرورآفرین،
در اسفند ۱۳۶۱ اعدام شد.
ناخدا سیروس حکیمی،
فرمانده پایگاه دریایی بوشهر،
در شهریور ۱۳۶۷، در یکی از تلخترین فصول تاریخ معاصر،
بدار آویخته شد.
افسران دیگری،
یا به زندان افتادند،
یا سالها از وطن دور ماندند،
یا با زخمی خاموش، بارِ سنگینِ فراموشی را بر دوش کشیدند.
و در این میان،
یاد ناخدا همتی،
فرماندهای که از روی ناوچه قهرمان «پیکان»
فرماندهی عملیات را در دل دریا بر عهده داشت
و همراه با ناوچهاش و بخشی از خدمه،
در اعماق خلیج فارس جاودانه شد،
همچون چراغی است که خاموش نخواهد شد.
این روایت، فقط روایت نظامیگری نیست؛
روایت میهندوستی است،
روایت انسانهایی که در لحظه خطر،
نه به نامها اندیشیدند، نه به آینده خود،
بلکه ایستادند، جنگیدند
و برای ایران، تاریخ ساختند.
شاید امروز، بیش از همیشه،
لازم باشد این تجربه را به یاد بسپاریم:
که وطندوستی، فراتر از سیاست است
و تاریخ، با همه سکوتهایش،
فراموش نمیکند.
یاد همه آن عزیزان گرامی،
یاد آنان که جنگیدند،
و آنان که بهای سنگینِ وفاداری به ایران را پرداختند،
یادشان ماندگار و راهشان پر رهرو.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
هفتم آذر؛ حماسهای در دریا، زخمی در تاریخ
هفتم آذر فقط یک تاریخ در تقویم نظامی نیست؛
روزی است که در آن، نیروی دریایی ایران سرنوشت جنگ را دگرگون کرد.
روزی که در شصتوهفتمین روز جنگ، نیروی دریایی عراق عملاً از صفحه نبرد حذف شد،
سکوهای استراتژیک البکر و الامیه در آتش فرو رفتند،
شمال خلیج فارس، دهانه اروند و خورموسی به کنترل کامل ایران درآمد
و عراق، برای نخستینبار، محاصرهای دریایی را با تمام وجود لمس کرد؛
محاصرهای که صادرات و وارداتش را فلج کرد و موازنه جنگ را تغییر داد.
این عملیات بزرگ، با هدایت نیروی رزمی ۴۲۱ از منطقه دریایی بوشهر،
با فرماندهی دقیق و جسورانه ناخدا بهرام افضلی،
با نقشآفرینی افسران و درجهداران نیروی دریایی،
تکاوران دریایی، هوادریای نیروی دریایی
و پشتیبانی شجاعانه و تعیینکننده نیروی هوایی ارتش،
به یکی از درخشانترین صفحات تاریخ نظامی ایران بدل شد.
سالها گذشت تا سرانجام، در برنامه رسمی شبکه خبر،
یکی از فرماندهان ارشد ارتش جمهوری اسلامی،
امیر دریادار حبیبالله سیاری،
نهتنها از اهداف راهبردی این عملیات پرده برداشت،
بلکه با صراحت، از پیشکسوتان آن دوران یاد کرد
و گفت: «دست همه آنها را میبوسم.»
اما تاریخ ما، همیشه فقط روایت پیروزی نیست؛
در کنار این افتخار، تراژدیای عمیق و فراموشنشدنی ایستاده است.
ناخدا بهرام افضلی،
فرمانده نیروی دریایی و طراح این عملیات غرورآفرین،
در اسفند ۱۳۶۱ اعدام شد.
ناخدا سیروس حکیمی،
فرمانده پایگاه دریایی بوشهر،
در شهریور ۱۳۶۷، در یکی از تلخترین فصول تاریخ معاصر،
بدار آویخته شد.
افسران دیگری،
یا به زندان افتادند،
یا سالها از وطن دور ماندند،
یا با زخمی خاموش، بارِ سنگینِ فراموشی را بر دوش کشیدند.
و در این میان،
یاد ناخدا همتی،
فرماندهای که از روی ناوچه قهرمان «پیکان»
فرماندهی عملیات را در دل دریا بر عهده داشت
و همراه با ناوچهاش و بخشی از خدمه،
در اعماق خلیج فارس جاودانه شد،
همچون چراغی است که خاموش نخواهد شد.
این روایت، فقط روایت نظامیگری نیست؛
روایت میهندوستی است،
روایت انسانهایی که در لحظه خطر،
نه به نامها اندیشیدند، نه به آینده خود،
بلکه ایستادند، جنگیدند
و برای ایران، تاریخ ساختند.
شاید امروز، بیش از همیشه،
لازم باشد این تجربه را به یاد بسپاریم:
که وطندوستی، فراتر از سیاست است
و تاریخ، با همه سکوتهایش،
فراموش نمیکند.
یاد همه آن عزیزان گرامی،
یاد آنان که جنگیدند،
و آنان که بهای سنگینِ وفاداری به ایران را پرداختند،
یادشان ماندگار و راهشان پر رهرو.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
❤58💔14👍3🙏1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
نخورید تا برید بهشت،
یه آخوند میگه ائمه نمیریدن یکی دیگه میگه گه ائمه بوی عطر و گلاب میداد، بابا تکلیفو روشن کنید.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
یه آخوند میگه ائمه نمیریدن یکی دیگه میگه گه ائمه بوی عطر و گلاب میداد، بابا تکلیفو روشن کنید.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
🤬34🔥10😁7❤5👍1🤔1🥴1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
به کوری چشم مهران غفوریان و سیامک انصاری و اربابان ایران ستیزشون در پس پرده های نیرنگ و دورویی.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
❤46👏20👍3👎2🤬2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
داستان شنیدنی پرونده اکبر طبری
نیاز به تحلیل دارد.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
نیاز به تحلیل دارد.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
🔥36❤1
*از مونتاژ سوگواری تا مشروعیتسازی اقتدار*
نقدی سیاسی بر رفتارهای اقتدارگرایانه در اپوزیسیون سلطنتطلب
دموکراسی نه با نیت سنجیده میشود و نه با ادعا؛ بلکه با سازوکار، رفتار و مرزبندی عملی. تاریخ معاصر ایران بارها نشان داده است که خطر اقتدارگرایی نه صرفاً در قدرت حاکم، بلکه در اپوزیسیونی که خود را از پاسخگویی معاف میداند نیز حضور دارد.
آنچه اخیراً در جریان مراسم هفتم خسرو علیکردی در مشهد رخ داد، از مونتاژ شعارهای حمایت از رضا پهلوی و شعارهای آشکارا فاشیستی بر ویدئوی یک مراسم سوگواری، تا تشکر علنی رضا پهلوی از «هواداران داخل ایران» نمونهای نگرانکننده از همین روند است؛ روندی که اگر بهموقع تحلیل و افشا نشود، میتواند فاجعهای را بازتولید کند که جامعهٔ ایران یکبار هزینهٔ آن را پرداخته است.
۱. مصادرهٔ رنج: وقتی مرگ به ابزار سیاست اقتدارگرا تبدیل میشود
مونتاژ و دستکاری ویدئوی یک مراسم سوگواری، صرفاً یک دروغ رسانهای یا عملیات سایبری نیست؛ بلکه یک کنش سیاسی تمامعیار است.
در این عمل، سه خط قرمز بهطور همزمان شکسته میشود:
1. مصادرهٔ رنج و سوگ جمعی برای مشروعیتسازی سیاسی
2. تحریف ارادهٔ واقعی مردم حاضر در صحنه
3. جا زدن یک گرایش سیاسی خاص بهعنوان «صدای مردم»
این دقیقاً همان الگویی است که جمهوری اسلامی دههها با «شهدا» و «قربانیان» بهکار برده و پیشتر نیز سازمانهای اقتدارگرای دیگر از آن بهره گرفتهاند. تفاوت در نامهاست، نه در منطق.
۲. سکوت معنادار: وقتی رهبر مسئولیت هوادارانش را نمیپذیرد
در سیاست دموکراتیک، هیچ چهرهای نمیتواند خود را از رفتار هوادارانش جدا بداند.
اگر هوادارانی به نام یک فرد یا جریان:
• شعارهای حذفگرایانه
• نفرتپراکنی علیه نیروهای اپوزیسیون
• حملات سازمانیافته به چپ اجتماعی و سیاسی
• و گفتمان ضدتکثر و ضدزن
را تکرار میکنند، سکوت رهبر بهمعنای تأیید ضمنی است.
تشکر رضا پهلوی از «هواداران داخل ایران»، بدون کوچکترین مرزبندی با این رفتارها، دقیقاً در همین چارچوب معنا پیدا میکند. این سکوت، نه بیطرفی است و نه غفلت؛ بلکه انتخاب سیاسی است.
۳. الگوی تاریخی خطرناک: از خمینی تا رجوی
جامعهٔ ایران بهای سنگینی برای سادهلوحی سیاسی پرداخته است. خمینی تا پیش از قدرتگیری:
• از آزادی سخن میگفت
• از حقوق زنان دم میزد
• و زبانش آکنده از واژگان «مردمی» بود
اما او هرگز سازوکار دموکراتیک، پاسخگویی و نفی تمرکز قدرت را نپذیرفت. نتیجه، فاجعهای تاریخی شد.
مسعود رجوی نیز با کنارکشیدن صوری از مسئولیتهای تشکیلاتی و اعلام خود بهعنوان «رهبر ایدئولوژیک»، شکل دیگری از همان منطق را بازتولید کرد:
قدرت قدسی، غیرپاسخگو و فراتر از نقد.
امروز، رضا پهلوی خود را « پدر » مینامد، پذیرش کاریزمای موروثی ( اقا زاده)، سکوت در برابر شعارهای فاشیستی و عدم ارائهٔ هرگونه سازوکار دموکراتیک، همان مسیر را با زبانی نرمتر، هموار میکند.
۴. چرا چپ هدف است؟
حملات مستمر سلطنتطلبان به «چپ» تصادفی نیست. چپ در اینجا صرفاً حزب یا سازمان نیست؛ بلکه:
• چپ اجتماعی
• جنبشهای مطالباتی
• نهادسازی از پایین
• و نفی تمرکز قدرت
را نیز در بر میگیرد.
چپ اجتماعی دشمن طبیعی هر پروژهٔ اقتدارگرایانه است، زیرا:
• رهبر ندارد
• قابل مصادره نیست
• و مشروعیت را از «مردم زنده و کنشگر» میگیرد، نه از تاریخ ( کوروش)، خون ( مجاهدین) یا نام خانوادگی (پهلوی).
۵. شعارهای فاشیستی؛ مسئلهٔ زبان نیست، مسئلهٔ منطق است
دفاع از این شعارها با این توجیه که «احساسی است»، «کار چند نفر است» یا «الان وقت انتقاد نیست»، بازتولید دقیق منطق سال ۵۷ است.
مسئله، واژهها نیستند؛ مسئله منطق دوست/دشمن، حذف، و یکدستسازی جامعه است.
دموکراسی با تکثر زنده است، نه با اطاعت.
۶. معیار دموکراسی چیست؟
یک چهره یا جریان دموکراتیک:
• با نفرتپراکنی مرزبندی علنی میکند
• مسئولیت هوادارانش را میپذیرد
• سازوکار پاسخگویی ارائه میدهد
• قدرت را فرایند میداند، نه میراث
• و مشروعیت را از مشارکت واقعی مردم میگیرد
هر پروژهای که این معیارها را نپذیرد، حتی اگر علیه جمهوری اسلامی باشد، بدیل دموکراتیک نیست؛ صرفاً شکلی دیگر از سلطه است.
نتیجهگیری
خطر اقتدارگرایی، پس از بهقدرترسیدن آغاز نمیشود.
آنجا آغاز میشود که:
• نفرت به نام مردم عادی میشود
• رنج مصادره میشود
• و رهبر، بهجای مرزبندی، تشویق میکند
جامعهٔ ایران حق ندارد یکبار دیگر، به بهای سرنگونی یک استبداد، استبدادی دیگر را نادیده بگیرد.
حمید
۱۴ دسامبر ۲۰۲۵د.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
نقدی سیاسی بر رفتارهای اقتدارگرایانه در اپوزیسیون سلطنتطلب
دموکراسی نه با نیت سنجیده میشود و نه با ادعا؛ بلکه با سازوکار، رفتار و مرزبندی عملی. تاریخ معاصر ایران بارها نشان داده است که خطر اقتدارگرایی نه صرفاً در قدرت حاکم، بلکه در اپوزیسیونی که خود را از پاسخگویی معاف میداند نیز حضور دارد.
آنچه اخیراً در جریان مراسم هفتم خسرو علیکردی در مشهد رخ داد، از مونتاژ شعارهای حمایت از رضا پهلوی و شعارهای آشکارا فاشیستی بر ویدئوی یک مراسم سوگواری، تا تشکر علنی رضا پهلوی از «هواداران داخل ایران» نمونهای نگرانکننده از همین روند است؛ روندی که اگر بهموقع تحلیل و افشا نشود، میتواند فاجعهای را بازتولید کند که جامعهٔ ایران یکبار هزینهٔ آن را پرداخته است.
۱. مصادرهٔ رنج: وقتی مرگ به ابزار سیاست اقتدارگرا تبدیل میشود
مونتاژ و دستکاری ویدئوی یک مراسم سوگواری، صرفاً یک دروغ رسانهای یا عملیات سایبری نیست؛ بلکه یک کنش سیاسی تمامعیار است.
در این عمل، سه خط قرمز بهطور همزمان شکسته میشود:
1. مصادرهٔ رنج و سوگ جمعی برای مشروعیتسازی سیاسی
2. تحریف ارادهٔ واقعی مردم حاضر در صحنه
3. جا زدن یک گرایش سیاسی خاص بهعنوان «صدای مردم»
این دقیقاً همان الگویی است که جمهوری اسلامی دههها با «شهدا» و «قربانیان» بهکار برده و پیشتر نیز سازمانهای اقتدارگرای دیگر از آن بهره گرفتهاند. تفاوت در نامهاست، نه در منطق.
۲. سکوت معنادار: وقتی رهبر مسئولیت هوادارانش را نمیپذیرد
در سیاست دموکراتیک، هیچ چهرهای نمیتواند خود را از رفتار هوادارانش جدا بداند.
اگر هوادارانی به نام یک فرد یا جریان:
• شعارهای حذفگرایانه
• نفرتپراکنی علیه نیروهای اپوزیسیون
• حملات سازمانیافته به چپ اجتماعی و سیاسی
• و گفتمان ضدتکثر و ضدزن
را تکرار میکنند، سکوت رهبر بهمعنای تأیید ضمنی است.
تشکر رضا پهلوی از «هواداران داخل ایران»، بدون کوچکترین مرزبندی با این رفتارها، دقیقاً در همین چارچوب معنا پیدا میکند. این سکوت، نه بیطرفی است و نه غفلت؛ بلکه انتخاب سیاسی است.
۳. الگوی تاریخی خطرناک: از خمینی تا رجوی
جامعهٔ ایران بهای سنگینی برای سادهلوحی سیاسی پرداخته است. خمینی تا پیش از قدرتگیری:
• از آزادی سخن میگفت
• از حقوق زنان دم میزد
• و زبانش آکنده از واژگان «مردمی» بود
اما او هرگز سازوکار دموکراتیک، پاسخگویی و نفی تمرکز قدرت را نپذیرفت. نتیجه، فاجعهای تاریخی شد.
مسعود رجوی نیز با کنارکشیدن صوری از مسئولیتهای تشکیلاتی و اعلام خود بهعنوان «رهبر ایدئولوژیک»، شکل دیگری از همان منطق را بازتولید کرد:
قدرت قدسی، غیرپاسخگو و فراتر از نقد.
امروز، رضا پهلوی خود را « پدر » مینامد، پذیرش کاریزمای موروثی ( اقا زاده)، سکوت در برابر شعارهای فاشیستی و عدم ارائهٔ هرگونه سازوکار دموکراتیک، همان مسیر را با زبانی نرمتر، هموار میکند.
۴. چرا چپ هدف است؟
حملات مستمر سلطنتطلبان به «چپ» تصادفی نیست. چپ در اینجا صرفاً حزب یا سازمان نیست؛ بلکه:
• چپ اجتماعی
• جنبشهای مطالباتی
• نهادسازی از پایین
• و نفی تمرکز قدرت
را نیز در بر میگیرد.
چپ اجتماعی دشمن طبیعی هر پروژهٔ اقتدارگرایانه است، زیرا:
• رهبر ندارد
• قابل مصادره نیست
• و مشروعیت را از «مردم زنده و کنشگر» میگیرد، نه از تاریخ ( کوروش)، خون ( مجاهدین) یا نام خانوادگی (پهلوی).
۵. شعارهای فاشیستی؛ مسئلهٔ زبان نیست، مسئلهٔ منطق است
دفاع از این شعارها با این توجیه که «احساسی است»، «کار چند نفر است» یا «الان وقت انتقاد نیست»، بازتولید دقیق منطق سال ۵۷ است.
مسئله، واژهها نیستند؛ مسئله منطق دوست/دشمن، حذف، و یکدستسازی جامعه است.
دموکراسی با تکثر زنده است، نه با اطاعت.
۶. معیار دموکراسی چیست؟
یک چهره یا جریان دموکراتیک:
• با نفرتپراکنی مرزبندی علنی میکند
• مسئولیت هوادارانش را میپذیرد
• سازوکار پاسخگویی ارائه میدهد
• قدرت را فرایند میداند، نه میراث
• و مشروعیت را از مشارکت واقعی مردم میگیرد
هر پروژهای که این معیارها را نپذیرد، حتی اگر علیه جمهوری اسلامی باشد، بدیل دموکراتیک نیست؛ صرفاً شکلی دیگر از سلطه است.
نتیجهگیری
خطر اقتدارگرایی، پس از بهقدرترسیدن آغاز نمیشود.
آنجا آغاز میشود که:
• نفرت به نام مردم عادی میشود
• رنج مصادره میشود
• و رهبر، بهجای مرزبندی، تشویق میکند
جامعهٔ ایران حق ندارد یکبار دیگر، به بهای سرنگونی یک استبداد، استبدادی دیگر را نادیده بگیرد.
حمید
۱۴ دسامبر ۲۰۲۵د.
#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo
شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo
👍48❤20👎10🤬1
Forwarded from کمکرسانی هالو
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
😁40❤5👎2🤬1😐1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
💯40👎14🤬7👍4🔥4❤1🤷1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔥46❤10🤬8👎4🥴2👍1😁1