♻️ شکنجه خاموش؛

■بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار داد.

□حدود ۱۰۰۰ نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از همه قوانین و استانداردهای بین المللی برخوردار بود. در این زندان همه امکاناتی که باید یک زندان، طبق قوانین بین المللی برای رفاه زندانیان داشته باشد، وجود داشت. این زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود و حتی امکان فرار نیز تا حدی وجود داشت. آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد. در آن از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد، اما...

●اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود. عجیب اینکه زندانیان به مرگ طبیعی میمردند. با این که حتی امکانات فرار هم وجود داشت! اما زندانیان فرار نمیکردند. بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند! زندانی ها، احترام به درجات نظامی مافوق را میان خودشان رعایت نمیکردند، و در عوض عموماً با زندانبانان کره ای طرح دوستی میریختند.

○دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:
https://t.me/darvishane49
▪︎در این اردوگاه، فقط "نامه هایی که حاوی خبرهای بد بود" را به دست زندانیان میرساندند و نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشد.
▪︎هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که "به دوستان خود خیانت کرده اند" یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکردند را تعریف کنند.
▪︎هر کس که "جاسوسی" سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود و معلوم شده بود خلافی کرده، هیچ نوع تنبیهی نمیشد. در این شرایط همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) "عادت" کرده بودند.

■تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به "نقطه مرگ" رسانده است، چرا که:

۱. با دریافت خبرهای انتخاب شده (فقط منفی) "امید از بین میرفت".

۲. با جاسوسی، "عزت نفس" زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند.

۳. "با تعریف خیانت ها"، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت. و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و "مرگ های خاموش" کافی بود. این سبک شکنجه، "شکنجه خاموش" نامیده میشود.

■اگر این روزها فقط خبرهای بد میشنويم؛ اگر هیچکدام به فکر عزت نفس مان نيستيم؛ و اگر همگي در فکر زدن پنبه همدیگر هستيم، به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده ايم.

□این روزها همه، فقط خبرهای بد را به گوشمان میرسانند، مشکلات را که کم هم نیستند برجسته می کنند و ما هم استقبال میکنیم:
- دلار گران شده ...
- طلا گران شده ...
- کار و شغلی وجود ندارد ...
- ساختمان و یا مکانی آتش گرفت ...
- زورگیری در ملاء عام...

●این روزها کمتر کسی به فکر عزت نفس ما ایرانیان هست!
شما چطور فکر میکنید؟
- ما ایرانیها دزدیم!
- ما ایرانیها همه کارهایمان اشتباه است!
- ما ایرانیها هیچی نیستیم!
- ما ایرانی ها از زیر کار درمیرویم! ...
- ما هیچ پیشرفتی نکردیم!
- ما ایرانیها هیچ هنری نداریم!
- همه عیب ها را ما ایرانیها ، یکجا داریم!

○چقدر با دلیل و بی دلیل به خودمان بد میگوییم و لذت میبریم، به خودمان فحش میدهیم و کیف می کنیم و میخندیم، اقوام مختلف ایرانی را مسخره می کنیم و بعد، همه با هم، کل ایران را! ... این روزها همه حس می کنند در زندانی بی حد و مرز، دوران بی پایان محکومیت خود را می گذرانند.... غافل از آنکه همه اینها می تواند یک برنامه آگاهانه باشد برای از پای درآوردن یک ملّت!
#قلمـبیداری
https://t.me/darvishane49.

#زن_زندگی_آزادی
https://zil.ink/Mrhalloo

شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo