شعری از فرهاد حافظی سمنانی، از زندان اوین

وقتمان در افق زندان و
ساعت چند دقیقه به سکوت
می‌کنم در دل این خاموشی
تا ته دره افکار سقوط

هر یک از ثانیه‌ها، یک ساعت
حرکت عقربه‌ها آهسته
ساعت سرد و نفس‌گیر اوین
می‌زند چنگ به قلب خسته

در فراق لب سوزنده یار
بوسه‌ها بر لب سیگار زدن
پشت حسرت‌کده خاطره‌ها
خویش را در سر خود دار زدن

می‌زنم چند پک سنگین تا
ریه‌ها را پر از دود کنم
تا که دلتنگی و حسرت‌ها را
اندکی محو و مه‌آلود کنم

من و تنهایی و یک دفتر شعر
من و عصیان و تب قافیه‌ها
شاعری که نشده خاموش
پرحرف است در این ثانیه‌ها

خسته از این همه دیوار و حصار
می‌شود شعر پر پروازم
تا به لطف قلم و تیغ کلام
لرزه بر پیکر شب اندازم

در کنار همه آنان که
از غم مام وطن خون جگرند
گرچه با جرم صدا در قفسند
گفتنی گفته و فریادترند

دل دریایی‌شان صاف و زلال
گرچه در این قفس دلگیرند
با همه درد و پریشانی خویش
نفس عشق ز هم می‌گیرند

آب هر روز پر از دیروز است
دائماً حامله تکراریم
گرچه زندانی ظلمت شده‌ایم
چشم امید به فردا داریم

آسمانی که در این زندان است
آسمان هست ولی بی‌جان است
تنمان در قفس و دل اما
وسعتش عشق به یک ایران است

عشق ایران و تب آزادی
باوری سبز به پیروزی نور
از همین باور و عشق وطن است
که در این شب دلمان مانده صبور

گرچه دلتنگ ولی پابرجا
گرچه در بند ولی آزادیم
سرمان سبز و زبان‌هایمان سرخ
تا رسیدن به سحر فریادیم


فرهاد حافظی سمنانی که فرهاد آزرم نیز نامیده می‌شود، شاعر و ترانه‌سرا ست او در فضای مجاری در انتقاد از ظلم حکومت به مردم می‌نوشت که بازداشت و سپس به پنج سال حبس تعزیری محکوم شد. با اتهاماتی که برای نیروهای مبارز تبدیل به یک ترجیع‌بند تکراری و تلخ شده است؛ – اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور – فعالیت تبلیغی علیه نظام – توهین به رهبری – توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی در ایران امروز، هر گونه اقدام و انتقاد که از دید جمهوری اسلامی، نامطلوب قلمداد شود سریعا به امنیت کشور پیوند می‌خورد. بر این اساس است که هنرمندی چون فرهاد حافظی به «تبانی علیه امنیت کشور» متهم می‌شود.

از فرهاد حافظی بیشتر بدانید:
فرهاد حافظی؛ حبس به «جرم» ایران‌دوستی و مردم‌دوستی
https://tavaana.org/farhad-hafezi/

#فرهاد_حافظی #بیانیه #زندان_اوین #شب_یلدا #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech.

#توماج_صالحی
#مهسا_امینی
https://zil.ink/Mrhalloo

شب نشینی هالو 👇
@sh_n_halloo

شعری از فرهاد حافظی در اعتراض به احکام ناعادلانه صادرهٔ اعدام برای زندانیان سیاسی

شعر و خوانش؛ #فرهاد_حافظی_سمنانی
زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین

تصور کن یه زندونی، پر از درد و پریشونی
جوابش حکمِ اعدامِ، میشه لبریزِ ویرونی
جهان قدِ قدمهاشِ، داره بدجوری می پاشه
توی سلولِ سه در دو، که طول وعرضِ دنیاشِ
پر از تردید و تشویشِ، تو قلبش انگار آتیشِ
با هر صوتِ اذانِ صبح، هزار بار زیر و رو میشه
از این گلدسته ها داره، صدای مرگ می باره
یه زندونی تو سلولش، به فکرِ چوبهٔ دارِ
همش پا میشه...میشینه، هواش بدجوری سنگینِ
سلولِ انفرادیش و، مِثِ طابوت میبینه
دلش تنگِ عزیزاشِ، همش تو فکرِ فردا شه
که بازم فرصتی میشه، یروزی پیششون باشه
شب و روزاش و میشمارِ، شبا تاصبح بیدارِ
یه احساسی بهش میگه، که بغضش رو نِگَهدارِ
غرورت نشکنه پیشِ، سیَه روزانِ بی ریشه
یه امیدی بهش میگه، بزودی شب تموم میشه
تصور کردی دنیاش و، اگه حس کردی درداشو
برای نه به حکمِ مرگ، تو هم کاری بکن... پاشو
سکوتِ تلخت و بشکن، بزن فریاد هم میهن
بگو بسه دیگه اعدام، بگو بسه دیگه کشتن
بنامِ نامی ایران، بنام حضرتِ انسان
برای عشق وآزادی، بشیم همراه و هم پیمان