دلنوشته ی زندانی سیاسی و فعال کارگری عیسی ابراهیم زاده از زندان نقده

جمهوری اسلامی وحامیان سپاه تروریستی رضا پهلوی را بایکوت کنید.

من عیسی ابراهیم زاده کشاورز و فعال کارگری از زندان نقده این نامه را می نویسم. قبل از هر چیز در پشت میله های زندان اما با قلبی پر امید پیشاپیش  سال نو را به همه مردم ایران به خصوص خانواده های دادخواهان و زندانیان سیاسی و عقیدتی و تمامی مبارزان راه آزادی و برابری تبریک میگویم و آرزو میکنم سال پیش رو سال آزادی تمامی مردم ایران باشد.

در پشت این میله ها و دیوارها بار دیگر خاطرات روزهای انقلاب ژینا رو در ذهنم مرور و بر کاغذ جاری میکنم و با ناباوری از خودم میپرسم چگونه ممکن است که کسی آن روزهای نه چندان دور و ان خون های ریخته شده و بدنهای ساچمه خورده و زخمی مردم جان به لب رسیده را فراموش کند و بخواهد خاک بر آن روزها بپاشد و سپاهیان جنایتکار و نیروهای سرکوبگر ی که مسبب آن همه جنایت شدند را ببخشد!
  من عیسی ابراهیم زاده به خاطر شرکت در اعتراضات انقلاب ژینا در شهر اشنویه، در تاریخ  ۳۰ ابان ۱۴۰۱ توسط نهادهای امنیتی در مسیر بازگشت به روستای ده شمس بازداشت شدم. مدت یکماهی درسلول های انفرادی اشنویه و ارومیه بودم وشکنجه شدم  که در نهایت با قرار وثیقه پانصد ملیونی از زندان تا محاکمه و دادگاهی آزاد شدم. در تاریخ سوم اسفند ماه در دادگاه انقلاب اشنویه به ریاست قاضی رضایی در یک محاکمه چند دقیقه ای به اتهام شرکت در اعتراضات و ارتباط با احزاب و گروهای مخالف رژیم و نگهداری اسلحه محاکمه شدم که در نهایت به پنج سال حبس محکوم شدم  که از این پنج سال باید سه سال را تحمل حبس کنم.

روز یکشنبه ۱۵ بهمن ۱۴۰۲ ساعت شش صبح در حالی که حدود یکساعتی از تهران برگشته بودم و تازه چشمانم سنگینی خواب رو احساس میکرد با یورش ماموران حکومتی با تهدید و ارعاب در مقابل چشمان همسر و فرزندانم بازداشت شدم که بعد از چند روز انفرادی به زندان نقده منتقل شدم.

شهر اشنویه در خیزش اخیر صدها شهر بپا خواسته، یکی از شهرهایی بود که در تمام روزهای انقاب ژینا، مردم به ستوه امده ی آن  به خیابان ها امدند و جانانه مقاومت کردند و سه روز قهرمانه این شهر کاملا در اختیار مردم بود. در پی این مقاومت و جنگ رودرو با نیروهای حکومتی نزدیک به هزار نفر خصوصا جوانان و نوجونان زخمی و بازداشت شدند تعداد زیادی توسط نیروهای سرکوب گر رژیم با شلیک مستقیم جان خود را از دست دادند. میلان حقیقی نوه ی خاله ام  بیست ساله و یکی از جوانانی بود که با شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر سپاه جان نازنینش را از دست داد. اعتراض میلان و دیگر جوانانی که بی رحمانه به خاک و خون کشیده شدند به فقر و نداری، تبعیض، فلاکت و نابرابری و نبود آزادی بود. شهر اشنویه میلان حقیقی و بسیاری دیگر از جوانان شجاع و برومندش را از دست داد و بسیاری هم دستگیرشدند و بسیاری در حال حاضر در زندانها هستند.
در اعتراضات ژینا  و در اشنویه وبسیاری از،شهرهای دیگر ایران از کوردستان گرفته تا تهران وبلوچستان  دیدید که چگونه مردم سالها برنامه ریزی و سرمایه گذاری جمهوری اسلامی وبازماندگان  دیکتاتوری پیشین را برای تفرقه افکنی نقش بر آب کرده و شعار "کورد بلوچ اذری، آزادی برابری" و شعار "نه کولبری و سوختبری، آزادی برابری" را سر می دادند.
سردادن چنین شعارهایی نشاندهنده ی هم سرنوشتی مبارزاتی سراسری علیه جمهوری اسلامی و پاسخ محکمی به تفرقه افکنان و رضا پهلوی فرزند دیکتاتور پشین بود که این روزها باز دست دوستی به سوی برادران سپاهی خود دراز کرده و میخواهد سپاهیان جنایتکار  و نیروهای سرکوبگر ی که مسبب وضعیت موجود هستند و جان معترضان را  از جمله میلان حقیقی و هزاران میلان را گرفتند، ببخشد.
باید یادآوری کنم که انقلاب ژینا را  شعار "زن زندگی آزادی" جلو برد و شعار "مرگ بر دیکتاتور و ستمگر"، "نه سلطنت نه رهبری"، "ولایت یکصد سال جنایت" و "کوردستان کوردستان گورستانی فاشیستان" نشان داد که مردم حکومت سرکوبگر را به زباله دان تاریخ میفرستند و قاتلان فرزندان خود را نمی بخشند.
موج سواران منشورنویسان خارج نشین  باید بدانند که مانیفیست انقلاب ما مردم و ما کارگران منشور حداقلی بیست تشکل و منشور زنان پیشرو و دانشجویان  است.این سند وپلاتفرم مبارزه ماست حول ان باید متحد بشیم .
رهبران انقلاب در کف خیابان ها و زندانها هستند نه در راهروها و سناهای امریکا و اسراییل و اروپا.

در پایان به عنوان یک زندانی سیاسی و دادخواه، توقف اعدام ها و توقف  فشار بر خانواده های دادخواهان و زندانیان سیاسی  را خواستارم و از مردم ایران میخواهم برای تحقق خواسته هایمان و رسیدن به آزادی فقط به قدرت خود و کنار هم ماندن و دست در دست هم داشتن به دور از سیاستهای تفرقه افکنانه متکی باشیم ودر داخل وخارج رژیم را همچون انتخابات اخیر در همه عرصه هابایکوت کنند.
#ژن_ژیان_
#مرگبرسپاهی_ملاساواک_شاهی.