به نام خدا
امروز جلسه اي با ١١ نفر از دانش آموزان عزيز پايه هاي دهم و يازدهم داشتم كه براي عضويت در #ستاد_اقامه_نماز دبيرستان ثبت نام كرده بودند.
ابتدا برايشان بخشي از آيه ٤١ سوره مباركه حج را خواندم . (الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ ...) كه مي فرمايد كساني كه آنگاه كه در زمين امكان و قدرت يابند نماز را به پا مي دارند و برايشان توضيح دادم كه #اقامه_نماز با #نماز_خواندن متفاوت است و گفتم ما در مدرسه مصداق اين آيه هستيم و من دستم را به سمت شما دراز مي كنم تا كمك كنيد نماز در مدرسه اقامه شود. با وجود اينكه تعداد زيادي از بچه ها اهل نمازند ولي براي اقامه نماز بايد برنامه هاي ويژه اي داشته باشيم...
بعد نوبت بچه ها شد...
تعدادي از بچه ها نكته اي را گفتند كه برايم خيلي جالب بود. گفتند قبل از شروع به كار ستاد، يك هفته اجازه بدهيد ما اول #خودمان نمازهايمان را #سر_وقت و با توجه بخوانيم و بعد مطمئنيم گفتنمان در بچه هاي ديگر هم اثر خواهد داشت . از #فهم_بالاي بچه ها احساس غرور و خوشحالي داشتم ، و البته احساس شرمندگي كه كاش من هم دقت نظر اين برادرانم را داشتم.
بعد از اين جلسه ،حال دلم خيلي خوب شد...
خدا اين عزيزان را از نماز گزاران و اقامه كنندگان نماز قرار دهد.
ارادتمند
برادر كوچكتان - خاكبازان
اول آبان نود و هفت