گل من بستان گشته چون رویت
چمن از گل شد، چون سر کویت
بلبل از مستی
هر نفس نغمه‌یی سر کند
لاله آراید چهره زیبا را
سبزه درگیرد روی صحرا را
قطرهٔ باران چهرهٔ لاله را تر کند
با مینای می آماده کن نی را
هان مطرب بزن، ساقی بده می‌ را
کز بلبل آید نغمهٔ نوروزی
پر کن قدح از شادی پیروزی
دلدادگان را ای گل صلا ده
جامی ز ما گیر بوسی به ما ده
نوگلی پیدا در بهاران کن
روی و مویش را بوسه باران کن
هر دم از شادی خنده زن، باده خور پای گل
لاله گر خواهی؟ آتشین رویش
سنبل ار جویی تار گیسویش
گل اگر باید چهرهٔ او نگر جای گل
شد فصل گل و من دور از آن ماهم
ای سرو روان، وصلت به جان خواهم
بازآ که چون گل، در کنارم باشی
در نو بهاران، تو بهارم باشی
دلدادگان را، ای گل صلا ده
جامی ز ما گیر، بوسی به ما ده

#رهی_معیری
@salam1tajrish
#عيدانه
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

#آموزش_گویندگی
(قسمت دوم)
صدایتان را رها کنید .
اگر صدای شما در گلو خفه باشد یا خشن و گرفته باشد، مخاطب شما علاقه اش را به شنیدن حرف هایتان از دست می دهد. تمرینات رهاسازی صدا باعث می شود با اعتماد بنفس بالاتر و کنترل بیشتر، با صدایی متعادل مخاطب را به سمت خودتان جذب کنید:

بایستید و آرام دست تان را روی ماهیچه های گلویتان بگذارید. در همین حالت، با صدای معمولی صحبت کنید. به تنش ماهیچه های گلو و گرفتگی و خشکی آرواره تان دقت کنید.
با دهان کاملا باز خمیازه بکشید. با یک “او و و و م م م م م ” کشدار خمیازه تان را تمام کنید. سعی کنید حرف م را تا جایی که می توانید ادامه بدهید. عضلات آرواره تان را بدون هیچ گرفتگی یا جمع کردن، رها کنید.
فک پایین را رها کنید و به چپ و راست حرکت بدهید. در حالی که فکتان رها است، لبهایتان را بسته نگهدارید و زمزمه کنید.
#عيدانه
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگي