به تو داشت خو،دلِ گشته خون
ز تو بود جانِ مرا سکون
فَهَجَرتَنی ،فَجَعَلتَنی مُتَحَیِّراً مُتَوَحِّشا
#جامی
ز تو بود جانِ مرا سکون
فَهَجَرتَنی ،فَجَعَلتَنی مُتَحَیِّراً مُتَوَحِّشا
#جامی
نَفَحاتُ وَصلِک اَوقَدَت جَمَراتُ شَوقِک فِی الحَشا
ز غمت به سینه کم آتشی که نزد به سینه کما تشا
تو چه مظهری که ز جلوه‌ی تو صدای صیحه‌ی قدسیان
گذرد ز ذُروه‌ی لامکان که خوشا جمال اَزَل خوشا
همه اهل مسجد و صومعه، پی ورد صبح و دعای شب
من و ذکر طلعت و طرّه ی تو مِنَ الغَداهُ اِلَی العَشا
ز کمند زلف تو هر شکن گرهی فکنده به کار من
به گره گشاییِ لعل ِخود که ز کار من گرهی گشا
دل من به عشق تو می‌نهد قدم ِوفا به ره ِ طلب
فَلَئِن سَعا فَبِهِ سَعا وَ لَئِن مَشا فَبِهِ مَشا
به تو داشت خو دل ِگشته خون، ز تو بود جان مرا سکون
فهَجَرتَنی و جَعَلتَنی مُتِحَیّراًً مُتِوَحّشاً
چه جفا که #جامیِ خسته دل ز جدایی تو نمی‌کشد
قدم از طریق جفا بِکَش، سوی عاشقان جفاکش آ
ز غمت به سینه کم آتشی که نزد به سینه کما تشا
تو چه مظهری که ز جلوه‌ی تو صدای صیحه‌ی قدسیان
گذرد ز ذُروه‌ی لامکان که خوشا جمال اَزَل خوشا
همه اهل مسجد و صومعه، پی ورد صبح و دعای شب
من و ذکر طلعت و طرّه ی تو مِنَ الغَداهُ اِلَی العَشا
ز کمند زلف تو هر شکن گرهی فکنده به کار من
به گره گشاییِ لعل ِخود که ز کار من گرهی گشا
دل من به عشق تو می‌نهد قدم ِوفا به ره ِ طلب
فَلَئِن سَعا فَبِهِ سَعا وَ لَئِن مَشا فَبِهِ مَشا
به تو داشت خو دل ِگشته خون، ز تو بود جان مرا سکون
فهَجَرتَنی و جَعَلتَنی مُتِحَیّراًً مُتِوَحّشاً
چه جفا که #جامیِ خسته دل ز جدایی تو نمی‌کشد
قدم از طریق جفا بِکَش، سوی عاشقان جفاکش آ