#مراقبه
بهترین و بدترین ساعت های مراقبه

نامناسب ترین ساعت ها:
ساعت یک بامداد 
ساعت دو بامداد 
ساعت سه بامداد 
ساعت نه صبح 
ساعت دوازده ظهر 
ساعت سیزده بعدازظهر 
ساعت بیست و سه  شب 
ساعت بیست و چهار  شب 


بهترین ساعت:

ساعت چهار صبح 
ساعت پنج صبح  
ساعت شش صبح 
ساعت هفت صبح 
ساعت هشت صبح 
ساعت ده صبح 
ساعت یازده قبل ظهر 
ساعت چهارده بعدازظهر 
ساعت پانزده بعدازظهر
ساعت هفده عصر 
ساعت هجده  غروب 
ساعت نوزده  غروب 
ساعت بیست  شبانگاه 
ساعت بیست و یک شامگاه
ساعت بیست و دو  شامگاه 

(ساعت های نامناسب به این دلیله که اغلب در اون ساعت ها وسط مدیتیشن خوابشون می بره چون بدن سریع ریلکس میشه. درنتیجه اون ساعت ها فقط مدیتیشن های عمیق هیپنوتیزمی
یا انرژی درمانی که خودشون تاکید دارن بعدش بخوابید رو انجام بدین)

بر اساس پژوهشی که دردانشگاه پنسیلوانیا  صورت گرفت ،بااستفاده از نوعی رنگ رادیو اکتیو فعالیت مغز را پیش از دعا و هنگام دعا ومراقبه، اسکن و از آن عکس برداری کردند

  نتایج نشان می دهدهنگامم دعا و مراقبه فعالیت قسمت پیشانی « لوب فرونتال» مغزافزایش می یابد و فعالیت بخشی از مغز که احساس
« خود یا من بودن »به ما میدهد کاهش می یابد

به عبارت دیگر مرز بین خود ودنیای خارج کم رنگتر می شود .همچنین دعا ومراقبه سبب تحریک فعالیت هیپوتالاموس یعنی مرکز کنترل ضربان قلب ،فشار خون و هورمون هایی مثل هورمون کورتیزل یا هورمون استرس میشود .

هورمون کورتیزول فعالیت دستگاه ایمنی بدن را مهار می کند . بنابراین دعا و مراقبه سبب کاهش هورمون کورتیزول و افزایش فعالیت دستگاه ایمنی بدن می‌شود .این پژوهش ها نشان میدهد، دعا سبب کاهش فشار خون ، تخفیف درد و تورم مفصل ها و کاهش درد بیماران سرطانی می شود.

synergy.astro

‎🇨hannel  ➣ @parisanasri

#مراقبه
چگونه مراقبه کنیم ؟

مراقبه یا همان مدیتیشن یعنی دستیابی به آگاهی ناب و فارغ از دغدغه های فکری.مراقبه یعنی این که به وجود مجال موجودیت بدهیم(مارتین هایدگر)

مراقبه به دو منظور صورت می گیرد:

1- آگاهی عرفانی
2- آرامش روحی-فیزیولوژیک

چهار عنصر اصلی مراقبه :

-  محیط آرام
-  شیء یا موضوعی برای تمرکز فکر
-  ذهنیت انفعالی و بی تفاوت(مهمترین عنصر)
-  حالت بدنی راحت(معمولا بصورت نشسته)

حالت های بدن هنگام مراقبه:
نشستن به شیوه مصریان
حالت نشسته آسان
حالت نشسته ژاپنی
حالت نشسته کامل
حالت نشسته لوتوس کامل

زمان مراقبه:
روزانه یک یا دوبار به مدت 20تا 30 دقیقه

در مکانی آرام و دور از سروصدا به شکل یکی از حالت های مراقبه باید نشست. ستون_فقرات باید عمود بر زمین باشد. معمولا در مراقبه چشم ها بسته می‌باشند.

تنفس ها بصورت شکمی صورت گرفته و با تمام وجود شروع به تنفس می‌کنیم.
برای تمرکز بیشتر بر تنفس می‌توان برای هر دم و باز دم از یک تا ده شمرد. تمرکز ذهن باید روی مجرای تنفسی  و مخصوصا قسمت ناحیه زیر ناف صورت می گیرد.

می توان روی صدای تنفس هم متمرکز شد. بعد از چند هفته می‌توان عمل شمارش را حذف نمود و بجای آن از یک کلمه (مانترا) استفاده نمود.


_مراقبه تنفسی:
اولین گام برای مراقبه و پایه هر مراقبه دیگر است. تنفس رابط میان بدن و روح است.تنفس نزدیک‌ترین رابطه را  با حیات دارد.
چنگ انداختن به هوا با شش‌ها، چنگ زدن به زندگی است. بنا بر باور چینی‌ها هوا منشأ پیدایش هستی می‌باشد.
در هوا می‌توان انرژی های خوب و بد را جست. در مراقبه تنفس، شخص بعنوان مشاهده کننده تنفس عمل می‌کند که به آن تفکر نظاره‌ای می‌گویند. در هنگام مراقبه ممکن است افکار، ذهن انسان را منحرف نمایند که باید منفعل بود و جریان آن را در ذهن پذیرفت و به آرامی ذهن را به مراقبه آورد.

مراقبه دیداری: تقریبا به همان شکل مراقبه تنفسی صورت می‌گیرد با این تفاوت که در این نوع مراقبه، تمرکز ذهن روی یک تصویر ( ماندالا ، نماد ، کاسینا ، یانترا ) است که گاه با چشمان باز و گاهی با چشمان بسته صورت می‌گیرد.
گل یا شعله شمع می‌تواند موضوع مناسبی برای این نوع مراقبه باشد. از دیگر موضوعات مراقبه دیداری:

چهارعنصر(آب، خاک، آتش، هوا) ، چهار رنگ(آبی، زرد، قرمز، سفید)، نور و فضا می باشند.

شیئی که مورد مراقبه قرار می‌گیرد نماد محسوب می‌شود. نمادها از طنین بالایی برخوردارند. نماد تمامی تارهای روح انسان را یکجا به ارتعاش درمی‌‌آورد در حالی که گفتار، هر بار فقط یک فکر را برمی‌گزیند.
قویترین نماد نور است.
مشهود بودن و قابل روئیت بودن تنها یکی از تواناییهای نور است. هر آن چه در دنیا وجود دارد نور او را منعکس می‌سازد.

باید از مراقبه لذت برد.
حتی یک نقاشی نیز می‌تواند موضوع مراقبه قرار گیرد. هر چیزی صرفا نماینده چیزی که هست، نیست بلکه نماد و بیانگر معنای وسیعتری می‌باشد.

مراقبه شنیداری: طبیعت منبعی غنی از صداهای مناسبی برای مراقبه است. حرکت آب، زمزمه نهر، همسرایی جیرجیرک‌ها، وزش باد روی علفزار یا حتی صدای تنفس که همیشه در دسترس انسان است.

موسیقی معمولا خون و اعصاب را یا تحریک می‌کند یا به آن آرامش می‌بخشد.

گوش دادن به موسیقی خوب می‌تواند گونه‌ای مراقبه شنیداری محسوب گردد.

کسانی که به نواهای مختلف حساس باشند، به وسیله موسیقی با مراحل مختلف هوشیاری عرفانی تماس پیدا می‌کنند.

از میان تمام هنرها، موسیقی سریعتر و نافذتر حالات معنوی را منتقل می‌کند.

موسیقی می‌تواند گوش درون را باز نماید. اسرار موسیقی را کسانی درک می‌کنند که به موهبت الهی بودن آن پی برده باشند. بعضی از فرق صوفیه با موسیقی می‌رقصند
این رقصیدن نوعی مراقبه حرکتی است.

‎🇨hannel  ➣ @parisanasri