#رمان_پستچي #قسمت_دهم #چيستا_يثربي
در ﺑﻮﺳﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﺟﻨﮕﯽ ﻧﺒﻮد.ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﻮﺳﻨﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ، ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد، ﻗﺮار ﺑﻮد ﻋﻠﯽ را از ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮد.ﺣﺎﻻ ﺟﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ ﯾﺎ ﻣﺎدر اﻓﺴﺮده ﺧﻮدم ﻧﺒﻮد.ﺟﻨﮓ ﻣﻦ و ﺑﻮﺳﻨﯽ ﺑﻮد؛ و ﻏﻨﯿﻤﺖ، ﻋﻠﯽ ﺑﻮد! رﯾﯿﺴﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺻﺮﺑﻬﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻮﺳﻨﯽ را آزار ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ. ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻣﺨﻔﯽ ﻋﻠﯽ، ﺣﺘﻤﺎ درﺑﺎره ﺻﺮﺑﻬﺎ ﺑﻮد.ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﺟﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺻﺮﺑﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻮد! ﻣﮕﺮ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻫﺠﺪه ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺠﻨﮕﺪ؟ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻠﯽ ارزش داﺷﺖ!ﺑﯿﺮون ﭘﺎﯾﮕﺎه، زﯾﺮ ﺑﺎران اﯾﺴﺘﺎدم.اﻧﻘﺪر ﮐﻪ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻣﯿﺸﻮم.آﺳﻤﺎن ، ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎﯾﺶ را ﺳﺮ ﻣﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﮑﺮد، ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺳﻨﯽ ﻗﺒﻞ از ﺟﻨﮓ، آواره اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم.ﭘﺸﺖ در ﭘﺎدﮔﺎن وﯾﮋه اي ﮐﻪ آدرﺳﺶ را ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ داده ﺑﻮد و ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺳﻨﯽ آﻣﺎده دﻓﺎع ﺑﻮدم، اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺗﺎرﯾﮏ! ﻫﯿﭽﮑﺪاﻣﺸﺎن ﻣﺮا ﻧﻤﯿﺪﯾﺪﻧﺪ؟ ﮔﺎرد ﺣﻔﺎﻇﺖ دم در ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر اﺧﻄﺎر داد:ﺧﻮاﻫﺮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮو! ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟﻮاب دادم :ﯾﺎ ﺣﺎج ﻋﻠﯽ را ﺻﺪا ﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ! ﺳﺮﺑﺎز ﻓﮑﺮ ﮐﺮد دﯾﻮاﻧﻪ ام.ﺗﻠﻔﻦ زد.رﯾﯿﺲ ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺧﻤﭙﺎره ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ:ﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﮐﺸﻮرش و دﯾﻨﺶ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ داره ﺣﺎج ﺧﺎﻧﻢ.اﺣﺘﺮام ﺑﺬار ! ﮔﻔﺘﻢ :ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻠﺒﺶ ﭼﯽ؟ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ﻧﺪاره؟ﺑﻌﺪش ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﭘﻠﻨﮕﺘﻮﻧﻮ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﯿﻦ ﻟﺒﻨﺎن، ﺳﻮرﯾﻪ، ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ ،ﮐﺠﺎ؟ﺧﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻦ ﺧﺎﻧﻤﺖ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ داره، ﺑﺎﯾﺪﺑﺮه اوﻧﻮر دﻧﯿﺎ؟ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻮﺗﺎه ،ﺑﺎﺷﻪ؟ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﯿﮏ اﻟﻬﯽ آﻣﺪ.رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﺎ ﺑﻮي ﻋﻄﺮ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ روي ﺑﺎران ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ. ﻣﺮا ﮐﻨﺎري ﮐﺸﯿﺪ:ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ اوﻣﺪي!
ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ.ﺑﯽ ﺧﺒﺮ! ﮔﻔﺖ از ﻫﻤﻮﻧﺸﺐ ﮐﻤﯿﺘﻪ دﯾﮕﻪ اوﻣﺪﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ.ﺑﻪ ﻣﺎدرم ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ... ﻋﻠﯽ! ﺗﺎ ﮐﯽ؟ دﺷﻤﻨﺎ اون ﺑﯿﺮون زﯾﺎدن.ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﺠﻨﮕﯽ ﺑﺠﻨﮓ!وﻟﯽ ﻗﺒﻠﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺴﻦ دادي، زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ! ﮐﻨﺎر ﺳﯿﻢ ﻫﺎي ﺧﺎردار راه ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ وﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﮐﯽ از ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﺧﺎرج ﺷﺪﯾﻢ. ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ:دﯾﺸﺐ ﺧﻮاﺑﺘﻮ دﯾﺪم.ﯾﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﻔﯿﺪ ﺗﻨﺖ ﺑﻮد.ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪي! ﮔﻔﺘﻢ :ﺧﯿﺮ ﺑﺎﺷﻪ.ﺣﺎﻻ ﮐﯽ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدي؟ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﯾﺪ دو ﻧﻔﺮو ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ، ﮔﯿﺮ ﺻﺮﺑﺎ اﻓﺘﺎدن... ﺗﺮس ﻣﺮا دﯾﺪ. - ﺧﺐ ﺑﻔﻬﻢ ﻋﺰﯾﺰ، ﺟﻮﻧﺸﻮن در ﺧﻄﺮه! ﮔﻔﺘﻢ :ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻔﻬﻢ ﻋﺰﯾﺰ ! ﺟﻮن ﻣﻨﻢ در ﺧﻄﺮه. ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺪوﻧﯽ دﻟﻢ ﻣﺨﻠﺼﺘﻪ.ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﻢ ﺑﺎور ﮐﻨﯽ؟ ﮔﻔﺘﻢ :اون ﻟﺒﺎس ﺳﻔﯿﺪو ﮐﻪ ﺧﻮاب دﯾﺪي ﺗﻨﻢ ﮐﻦ.ﭘﯿﺶ از رﻓﺘﻦ ﻋﻘﺪم ﮐﻦ! ﺳﮑﻮت ﮐﺮد.ﺑﺎران از ﯾﻘﻪ اش ،داﺧﻞ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ.ﺗﺮﺳﯿﺪم ﺣﺘﯽ ﺑﺎران، ﻋﺸﻖ ﻃﻼﯾﯽ ﻣﺮا ﺑﺸﻮﯾﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد. ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﺘﺮﺳﯽ ﻧﻪ؟ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ.اﺳﻢ ﻧﺪاﺷﺖ.ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﻗﺒﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد.ﺷﯿﺮ آب را ﺑﺎز ﮐﺮد.وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺖ.ﮔﻔﺖ:ﺑﯿﺎ وﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮ! اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم. ﮔﻔﺖ:ﺣﺎﻻ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﺮﺳﯽ! ﺳﺮﺣﺮﻓﺖ واﯾﺴﺎ.وﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮ.ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻋﻘﺪت ﻣﯿﮑﻨﻢ...اﻻن!
ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ. ﮔﻮرﺳﺘﺎن،ﻋﻘﺪ،ﺑﺎران...ﯾﺎﻋﻠﯽ!
ادامه رمان رو از كانالمون دنبال كنين👇
@Asheghaneha11
در ﺑﻮﺳﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﺟﻨﮕﯽ ﻧﺒﻮد.ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﻮﺳﻨﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ، ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد، ﻗﺮار ﺑﻮد ﻋﻠﯽ را از ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮد.ﺣﺎﻻ ﺟﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ ﯾﺎ ﻣﺎدر اﻓﺴﺮده ﺧﻮدم ﻧﺒﻮد.ﺟﻨﮓ ﻣﻦ و ﺑﻮﺳﻨﯽ ﺑﻮد؛ و ﻏﻨﯿﻤﺖ، ﻋﻠﯽ ﺑﻮد! رﯾﯿﺴﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺻﺮﺑﻬﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻮﺳﻨﯽ را آزار ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ. ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻣﺨﻔﯽ ﻋﻠﯽ، ﺣﺘﻤﺎ درﺑﺎره ﺻﺮﺑﻬﺎ ﺑﻮد.ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﺟﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺻﺮﺑﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻮد! ﻣﮕﺮ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻫﺠﺪه ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺠﻨﮕﺪ؟ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻠﯽ ارزش داﺷﺖ!ﺑﯿﺮون ﭘﺎﯾﮕﺎه، زﯾﺮ ﺑﺎران اﯾﺴﺘﺎدم.اﻧﻘﺪر ﮐﻪ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻣﯿﺸﻮم.آﺳﻤﺎن ، ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎﯾﺶ را ﺳﺮ ﻣﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﮑﺮد، ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺳﻨﯽ ﻗﺒﻞ از ﺟﻨﮓ، آواره اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم.ﭘﺸﺖ در ﭘﺎدﮔﺎن وﯾﮋه اي ﮐﻪ آدرﺳﺶ را ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ داده ﺑﻮد و ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺳﻨﯽ آﻣﺎده دﻓﺎع ﺑﻮدم، اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺗﺎرﯾﮏ! ﻫﯿﭽﮑﺪاﻣﺸﺎن ﻣﺮا ﻧﻤﯿﺪﯾﺪﻧﺪ؟ ﮔﺎرد ﺣﻔﺎﻇﺖ دم در ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر اﺧﻄﺎر داد:ﺧﻮاﻫﺮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮو! ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟﻮاب دادم :ﯾﺎ ﺣﺎج ﻋﻠﯽ را ﺻﺪا ﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ! ﺳﺮﺑﺎز ﻓﮑﺮ ﮐﺮد دﯾﻮاﻧﻪ ام.ﺗﻠﻔﻦ زد.رﯾﯿﺲ ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺧﻤﭙﺎره ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ:ﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﮐﺸﻮرش و دﯾﻨﺶ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ داره ﺣﺎج ﺧﺎﻧﻢ.اﺣﺘﺮام ﺑﺬار ! ﮔﻔﺘﻢ :ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻠﺒﺶ ﭼﯽ؟ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ﻧﺪاره؟ﺑﻌﺪش ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﭘﻠﻨﮕﺘﻮﻧﻮ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﯿﻦ ﻟﺒﻨﺎن، ﺳﻮرﯾﻪ، ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ ،ﮐﺠﺎ؟ﺧﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻦ ﺧﺎﻧﻤﺖ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ داره، ﺑﺎﯾﺪﺑﺮه اوﻧﻮر دﻧﯿﺎ؟ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻮﺗﺎه ،ﺑﺎﺷﻪ؟ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﯿﮏ اﻟﻬﯽ آﻣﺪ.رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﺎ ﺑﻮي ﻋﻄﺮ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ روي ﺑﺎران ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ. ﻣﺮا ﮐﻨﺎري ﮐﺸﯿﺪ:ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ اوﻣﺪي!
ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ.ﺑﯽ ﺧﺒﺮ! ﮔﻔﺖ از ﻫﻤﻮﻧﺸﺐ ﮐﻤﯿﺘﻪ دﯾﮕﻪ اوﻣﺪﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ.ﺑﻪ ﻣﺎدرم ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ... ﻋﻠﯽ! ﺗﺎ ﮐﯽ؟ دﺷﻤﻨﺎ اون ﺑﯿﺮون زﯾﺎدن.ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﺠﻨﮕﯽ ﺑﺠﻨﮓ!وﻟﯽ ﻗﺒﻠﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺴﻦ دادي، زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ! ﮐﻨﺎر ﺳﯿﻢ ﻫﺎي ﺧﺎردار راه ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ وﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﮐﯽ از ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﺧﺎرج ﺷﺪﯾﻢ. ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ:دﯾﺸﺐ ﺧﻮاﺑﺘﻮ دﯾﺪم.ﯾﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﻔﯿﺪ ﺗﻨﺖ ﺑﻮد.ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪي! ﮔﻔﺘﻢ :ﺧﯿﺮ ﺑﺎﺷﻪ.ﺣﺎﻻ ﮐﯽ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدي؟ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﯾﺪ دو ﻧﻔﺮو ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻬﺎم ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ، ﮔﯿﺮ ﺻﺮﺑﺎ اﻓﺘﺎدن... ﺗﺮس ﻣﺮا دﯾﺪ. - ﺧﺐ ﺑﻔﻬﻢ ﻋﺰﯾﺰ، ﺟﻮﻧﺸﻮن در ﺧﻄﺮه! ﮔﻔﺘﻢ :ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻔﻬﻢ ﻋﺰﯾﺰ ! ﺟﻮن ﻣﻨﻢ در ﺧﻄﺮه. ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺪوﻧﯽ دﻟﻢ ﻣﺨﻠﺼﺘﻪ.ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﻢ ﺑﺎور ﮐﻨﯽ؟ ﮔﻔﺘﻢ :اون ﻟﺒﺎس ﺳﻔﯿﺪو ﮐﻪ ﺧﻮاب دﯾﺪي ﺗﻨﻢ ﮐﻦ.ﭘﯿﺶ از رﻓﺘﻦ ﻋﻘﺪم ﮐﻦ! ﺳﮑﻮت ﮐﺮد.ﺑﺎران از ﯾﻘﻪ اش ،داﺧﻞ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ.ﺗﺮﺳﯿﺪم ﺣﺘﯽ ﺑﺎران، ﻋﺸﻖ ﻃﻼﯾﯽ ﻣﺮا ﺑﺸﻮﯾﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد. ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﺘﺮﺳﯽ ﻧﻪ؟ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ.اﺳﻢ ﻧﺪاﺷﺖ.ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﻗﺒﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد.ﺷﯿﺮ آب را ﺑﺎز ﮐﺮد.وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺖ.ﮔﻔﺖ:ﺑﯿﺎ وﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮ! اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم. ﮔﻔﺖ:ﺣﺎﻻ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﺮﺳﯽ! ﺳﺮﺣﺮﻓﺖ واﯾﺴﺎ.وﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮ.ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻋﻘﺪت ﻣﯿﮑﻨﻢ...اﻻن!
ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ. ﮔﻮرﺳﺘﺎن،ﻋﻘﺪ،ﺑﺎران...ﯾﺎﻋﻠﯽ!
ادامه رمان رو از كانالمون دنبال كنين👇
@Asheghaneha11
#رمان_پستچي #قسمت _يازدهم #چيستا_يثربي
ﭼﺮا ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺧﻮب،ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﺑﺪ ﻣﯿﺸﻮد؟ﭼﺮا در
ﺧﺎﻧﻪ ات ﺧﻮاﺑﯿﺪه اي؛ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ زﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﺪ،ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﻣﯿﺪﻫﺪ؟ ﭼﺮا ﭘﺴﺘﭽﯽ ﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮب ﻧﻤﯽ آورﻧﺪ؟ روي دو ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ.ﻣﻦ و ﻋﻠﯽ.ﻣﺜﻞ دو ﺑﭽﻪ ﺧﻼﻓﮑﺎر ﮐﻪ از ﮐﻼس ﺑﯿﺮوﻧﺸﺎن ﮐﺮده اﻧﺪ!در ﭘﺎدﮔﺎن ﺟﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد.ﺣﺎﺟﯽ رﯾﯿﺲ ﻣﯿﺮﻓﺖ و ﻣﯿﺎﻣﺪ، ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯿﺰد، دﺳﺘﻮرﻣﯿﺪاد و از زﯾﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ را ﻣﯽ ﭘﺎﯾﯿﺪ. ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﻢ :ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﺎﻗﺪن! ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺪرم ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﯿﺎﻣﺪه! ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺎد، ﺑﺎروﻧﻪ! - ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﺗﻮ ﻫﺠﺪه ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﺮوس ﺷﻢ.اوﻧﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﯿﺴﺖ وﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ! ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺣﺎﺟﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺣﺎﺟﯽ ﺻﺪام ﻣﯿﮑﻨﻦ!ﺗﻮ ﻋﻤﺮم ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻣﺸﻬﺪ رﻓﺘﻢ.ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﯾﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ از ﮐﻨﺎر ﻣﺎ رد ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ.اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰي را ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ. ﮔﻔﺘﻢ :ﭼﻪ ﺷﻮﻧﻪ؟ ﻋﻠﯽ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ،ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ.اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد از اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺰدﯾﮏ، ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد.اﻧﮕﺎر اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ اﺻﻼ ﻣﺮا ﻣﯿﺪﯾﺪ!ﻧﮕﺎﻫﺶ ﭘﺮ از ﻫﯿﺎﻫﻮ ﺑﻮد و در ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﻋﺮوﺳﯽ،ﭘﺮ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ،ﺣﺴﯽ ﻏﺮﯾﺐ..ﺗﺮﺳﯿﺪم! ﮔﻔﺘﻢ ،ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮري ﻧﮕﺎم ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﺳﺮخ ﺷﺪ و روﯾﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ. دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ.ﻣﺎدرم،ﭘﺪرم.ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ، ﻗﺒﻞ از ﺟﺪاﯾﯽ. ﮔﻔﺘﻢ:اﮔﻪ ﭘﺪرم ﻧﯿﺎد...
ﮔﻔﺖ:دوﺳﺘﺖ داره،ﻣﯿﺎد و آﻣﺪ،ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ و ﺧﯿﺲ.ﺑﺪون ﮐﻼه و ﮐﺖ.ﻋﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﻼم داد. ﭘﺪرم آﻫﺴﺘﻪ ﺟﻮاب داد وﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎ دﺧﺘﺮم ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ! ﻫﻤﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪم و ﭘﺪر.. ﮔﻔﺖ:ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﻮ! ﭼﺮا ﺑﺎ ﺧﻮدت اﯾﻨﮑﺎرو ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﻋﺮوﺳﯽ؟ اﯾﻨﺠﺎ؟ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺮه؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﯿﺨﻮام اﻣﺸﺐ زﻧﺶ ﺷﻢ.ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﮔﺮده. ﮔﻔﺖ، اﯾﻦ راﻫﺶ ﻧﯿﺴﺖ، ﻧﮕﺎﻫﺎﺷﻮﻧﻮ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯽ؟ﭼﺮا ﺣﺎﺟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ،ﺑﺬارﯾﻦ اﻣﺸﺐ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮن ﺑﺪﯾﻢ، ﻓﺮدا اﯾﻦ ﺟﻮون ﻣﯿﺮه؟ﺧﻮدﺷﻮن ﻣﯿﺪوﻧﻦ ﮐﺠﺎ دارن ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻨﺶ.وﺳﻂ آﺗﯿﺶ! ﮔﻔﺘﻢ، ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ زﻧﺶ ﺷﻢ... ﮔﻔﺖ:ﺑﺖ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯿﺶ!اﯾﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ.ﺣﺠﻠﻪ ﻋﺰا ﺑﺮاي اﯾﻦ ﭘﺴﺮﮔﺮﻓﺘﻦ! ﺗﻮ ﻫﻢ ﭼﺮاغ ﺣﺠﻠﻪ اي ﻋﺰﯾﺰم! ﻋﺮوﺳﺶ ﻧﯿﺴﺘﯽ.ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ اون ﺣﺠﻠﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﺴﻮزي ﺗﺎ روش ﻧﻨﻮﯾﺴﻦ ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﮐﺎم! ﻟﺮزﯾﺪم.ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻏﻠﻂ ﺣﺮف ﻧﻤﯿﺰد. ﮔﻔﺖ:اﮔﻪ واﻗﻌﺎ ﻋﺎﺷﻘﺸﯽ، ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ! ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﺎش.اوﻧﻮﻗﺖ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده! دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺖ:دﺧﺘﺮم، دﺧﺘﺮ ﻋﺎﻗﻠﻢ، ﻣﻦ ﺣﺴﺘﻮ ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ.اﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ و ﻣﺎدرت ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺴﺎزﯾﻢ ، ﺧﻮدﺗﻮ وﯾﺮان ﮐﺮدي، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻋﻠﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ! ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎدرﺗﻢ،ﺻﺒﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ! ﮔﻔﺘﻢ :ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺮﻣﯿﺖ! ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ. ﺑﺎ داﻣﺎدم ﮐﺎر دارم. ﻋﻠﯽ آﻣﺪ.ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭘﺪر را ﻣﺤﮑﻢ در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ:از ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﺪر ﻧﺪاﺷﺘﻢ.ﺑﻮي اوﻧﻮ ﻣﯿﺪﯾﻦ..
ﭘﺪرم ﻣﻮﻫﺎي آﻓﺘﺎﺑﯽ اش را ﺑﻮﺳﯿﺪوﮔﻔﺖ: ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮدي ﭘﺴﺮم.ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟ﺑﺮﮔﺮد! ﻋﺎﻗﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﺟﻮوﻧﻮ ﻣﺤﺮم ﮐﻨﯿﺪ! ﻟﺸﮑﺮي ﺷﺎد آﻣﺪﻧﺪ!
ادامه رمان رو از كانالمون كپي كنين 👇
@Asheghaneha11
ﭼﺮا ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺧﻮب،ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﺑﺪ ﻣﯿﺸﻮد؟ﭼﺮا در
ﺧﺎﻧﻪ ات ﺧﻮاﺑﯿﺪه اي؛ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ زﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﺪ،ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﻣﯿﺪﻫﺪ؟ ﭼﺮا ﭘﺴﺘﭽﯽ ﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮب ﻧﻤﯽ آورﻧﺪ؟ روي دو ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ.ﻣﻦ و ﻋﻠﯽ.ﻣﺜﻞ دو ﺑﭽﻪ ﺧﻼﻓﮑﺎر ﮐﻪ از ﮐﻼس ﺑﯿﺮوﻧﺸﺎن ﮐﺮده اﻧﺪ!در ﭘﺎدﮔﺎن ﺟﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد.ﺣﺎﺟﯽ رﯾﯿﺲ ﻣﯿﺮﻓﺖ و ﻣﯿﺎﻣﺪ، ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯿﺰد، دﺳﺘﻮرﻣﯿﺪاد و از زﯾﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ را ﻣﯽ ﭘﺎﯾﯿﺪ. ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﻢ :ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﺎﻗﺪن! ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺪرم ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﯿﺎﻣﺪه! ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺎد، ﺑﺎروﻧﻪ! - ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﺗﻮ ﻫﺠﺪه ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﺮوس ﺷﻢ.اوﻧﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﯿﺴﺖ وﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ! ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺣﺎﺟﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺣﺎﺟﯽ ﺻﺪام ﻣﯿﮑﻨﻦ!ﺗﻮ ﻋﻤﺮم ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻣﺸﻬﺪ رﻓﺘﻢ.ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﯾﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ از ﮐﻨﺎر ﻣﺎ رد ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ.اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰي را ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ. ﮔﻔﺘﻢ :ﭼﻪ ﺷﻮﻧﻪ؟ ﻋﻠﯽ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ،ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ.اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد از اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺰدﯾﮏ، ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮد.اﻧﮕﺎر اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ اﺻﻼ ﻣﺮا ﻣﯿﺪﯾﺪ!ﻧﮕﺎﻫﺶ ﭘﺮ از ﻫﯿﺎﻫﻮ ﺑﻮد و در ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﻋﺮوﺳﯽ،ﭘﺮ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ،ﺣﺴﯽ ﻏﺮﯾﺐ..ﺗﺮﺳﯿﺪم! ﮔﻔﺘﻢ ،ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮري ﻧﮕﺎم ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﺳﺮخ ﺷﺪ و روﯾﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ. دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ.ﻣﺎدرم،ﭘﺪرم.ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ، ﻗﺒﻞ از ﺟﺪاﯾﯽ. ﮔﻔﺘﻢ:اﮔﻪ ﭘﺪرم ﻧﯿﺎد...
ﮔﻔﺖ:دوﺳﺘﺖ داره،ﻣﯿﺎد و آﻣﺪ،ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ و ﺧﯿﺲ.ﺑﺪون ﮐﻼه و ﮐﺖ.ﻋﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﻼم داد. ﭘﺪرم آﻫﺴﺘﻪ ﺟﻮاب داد وﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎ دﺧﺘﺮم ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ! ﻫﻤﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪم و ﭘﺪر.. ﮔﻔﺖ:ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﻮ! ﭼﺮا ﺑﺎ ﺧﻮدت اﯾﻨﮑﺎرو ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﻋﺮوﺳﯽ؟ اﯾﻨﺠﺎ؟ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺮه؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﯿﺨﻮام اﻣﺸﺐ زﻧﺶ ﺷﻢ.ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﮔﺮده. ﮔﻔﺖ، اﯾﻦ راﻫﺶ ﻧﯿﺴﺖ، ﻧﮕﺎﻫﺎﺷﻮﻧﻮ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯽ؟ﭼﺮا ﺣﺎﺟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ،ﺑﺬارﯾﻦ اﻣﺸﺐ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮن ﺑﺪﯾﻢ، ﻓﺮدا اﯾﻦ ﺟﻮون ﻣﯿﺮه؟ﺧﻮدﺷﻮن ﻣﯿﺪوﻧﻦ ﮐﺠﺎ دارن ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻨﺶ.وﺳﻂ آﺗﯿﺶ! ﮔﻔﺘﻢ، ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ زﻧﺶ ﺷﻢ... ﮔﻔﺖ:ﺑﺖ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯿﺶ!اﯾﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ.ﺣﺠﻠﻪ ﻋﺰا ﺑﺮاي اﯾﻦ ﭘﺴﺮﮔﺮﻓﺘﻦ! ﺗﻮ ﻫﻢ ﭼﺮاغ ﺣﺠﻠﻪ اي ﻋﺰﯾﺰم! ﻋﺮوﺳﺶ ﻧﯿﺴﺘﯽ.ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ اون ﺣﺠﻠﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﺴﻮزي ﺗﺎ روش ﻧﻨﻮﯾﺴﻦ ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺎﮐﺎم! ﻟﺮزﯾﺪم.ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻏﻠﻂ ﺣﺮف ﻧﻤﯿﺰد. ﮔﻔﺖ:اﮔﻪ واﻗﻌﺎ ﻋﺎﺷﻘﺸﯽ، ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ! ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﺎش.اوﻧﻮﻗﺖ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده! دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺖ:دﺧﺘﺮم، دﺧﺘﺮ ﻋﺎﻗﻠﻢ، ﻣﻦ ﺣﺴﺘﻮ ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ.اﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ و ﻣﺎدرت ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺴﺎزﯾﻢ ، ﺧﻮدﺗﻮ وﯾﺮان ﮐﺮدي، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻋﻠﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ! ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎدرﺗﻢ،ﺻﺒﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ! ﮔﻔﺘﻢ :ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺮﻣﯿﺖ! ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ. ﺑﺎ داﻣﺎدم ﮐﺎر دارم. ﻋﻠﯽ آﻣﺪ.ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭘﺪر را ﻣﺤﮑﻢ در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ:از ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﺪر ﻧﺪاﺷﺘﻢ.ﺑﻮي اوﻧﻮ ﻣﯿﺪﯾﻦ..
ﭘﺪرم ﻣﻮﻫﺎي آﻓﺘﺎﺑﯽ اش را ﺑﻮﺳﯿﺪوﮔﻔﺖ: ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮدي ﭘﺴﺮم.ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟ﺑﺮﮔﺮد! ﻋﺎﻗﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﺟﻮوﻧﻮ ﻣﺤﺮم ﮐﻨﯿﺪ! ﻟﺸﮑﺮي ﺷﺎد آﻣﺪﻧﺪ!
ادامه رمان رو از كانالمون كپي كنين 👇
@Asheghaneha11