برای پسربچه‌ای که تا 14‌ سالگی چوپانی می‌کرده و حتی بعد از مهاجرت نیز شب‌ها را به ظرف شستن می‌گذرانده چه سرنوشتی را پیش‌بینی می‌کنید؟
خیلی بعید است که او را یکی از برترین مخترعین و جراحان قلب جهان تصور کنید. 

 پروفسور توفیق موسیوند متولد ١٣١۵ در روستای «ورکانه» همدان
#ايران_من #چهارشنبه_ها #ما_مي_توانيم #سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

امید کردستانی یک ایرانی موفق است که به عنوان رئیس اجرایی هیئت مدیره توییتر مشغول به کار است. او نایب رئیس ارشد و مسئول ارشد کسب‌وکار در گوگل، و مدیر غیر اجرایی وودافون بوده‌است.
#ايران_من #چهارشنبه_ها #ما_مي_توانيم #سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

👆🏻👆🏻👆🏻
ایوب پایداری صاحب شرکت میهن
ایــن که اکنون در چه جایگاهی قرار دارید مهم نیست، بلکه ایــن تلاش شماســت که ازین پس می تواند در راه رشد و موفقیت شما را یاری کند، این سخنان را ایوب پایداری که بستنی فروش سیار بود و اکنون بستنی میهن را به تمام ایران عرضه می کند می گوید.
ایوب پایداری صاحب شرکت میهن است‌.
کارخانه ای با بیش از ۹ هزار کارگر که باید از آن به عنوان بزرگترین واحد صنعتی حاشیه شهر تهران یاد کرد، کارخانه ای که اگر از جاده اسلامشهر به سمت ساوه حرکت کرده باشید عظمت و بزرگی آنرا از کنار اتوبان به خوبی میبینید، کارخانه بستنی سازی که تصویر آن در ذهن بسیاری از مردم با آگهی های نوستالژیکش نقش بسته اســت. « ایوب پایداری» کارآفرینی است  که کارش را از بستنی فروشی شروع کرد و هم چنان هم خود را «یک بستنی فروش» میداند. او در یکی از مصاحبه هایش گفته: «من از روز اول بستنی فروش بودم و یاد گرفتم به ایــن دولت و آن دولت کاری نداشته باشم و تا به حال ۲۰ تا ۲۵ وزیر، مدیرکل، مسئول، اســتاندار و فرماندار و… را دیده ام.
ایوب پایداری مدیرعامل و بنیانگذار شرکت صنایع لبنی و بستنی میهن از جمله چهره های شاخص و اســتثنایی صنعت، تولید و کارآفرینی کشور اســت که از هیچ شروع کرد و حالا بعد از گذشت ۴ دهه تلاش به بزرگترین تولید کننده بستنی و شیر اســتریلیزه در ایران تبدیل شده اســت با ۶۵ درصد سهم بازار بستنی و ۵۰ درصد سهم بازار تولید شیر اســتریلیزه، آماری که در سایت رسمی کارخانجات میهن به آن ها اشاره شده اســت.
#ايران_من #چهارشنبه_ها #ما_مي_توانيم #سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

۳ سال پیاپی در آخرین سال تحصیلی دبیرستان مردود شدم و نمی توانستم درس بخوانم. این گوشه گیری و انزوا را فقط خانواده هایی می فهمند که کودک یا نوجوان معلول در خانه دارند …
در اوج بلوغ و جوانی روزها و ساعت ها گوشه ای می نشستم و با خود فکر می کردم و در نهایت حاصل کلنجار رفتن های طولانی من با افکار جدید این بود که ارزشمندی انسان ها گاهی در مادیات خلاصه می شود.
خوب می دانستم که تن باید سالم باشد، باید فعالیت کند و از موهبت های مادی برخوردار شود، باید بتوانم به سفر بروم.
من هم دلم می خواست پا به پای جوانان، ورزش کنم و تیپ بزنم و جوانی کنم، اما معلولیت برایم محدودیت را به ارمغان آورده بود. راه رفتنم راه رفتن معمولی نبود. نمی توانستم خودم را مطرح کنم
آن روزها فکر می کردم جایگاهی در جامعه ندارم، مرتب با خود تکرار می کردم :
“برای چه باید درس بخوانم؟ اصلاً چه فایده دارد با این جسم ناقص…. تا این که با مطالعه کتاب های شهید مطهری و دکتر علی شریعتی، با فضاهای جدید فکری آشنا شده و متوجه شدم همه جوانب زندگی را نباید مادی ارزیابی کرد. فهمیدم که انسان ها جایگاه خاصی در آفرینش دارند و اشرف مخلوقات هستند و این گونه بود که رسالت و جایگاه خودم را در جامعه پیدا کردم و پی بردم چقدر انسان ها می توانند در جامعه مفید و مؤثر باشند، حتی اگر معلول باشند و کمی محدودتر از دیگران…
فضای فکری ام عوض شده و ملاک ها و ارزش های زندگی ام رنگ و بوی جدیدتری به خود گرفت و کم کم برای خود یک جایگاه در جامعه احساس کردم و مصمم شدم تا ادامه تحصیل دهم و در عرصه علم و دانش خودنمایی کنم و از دریچه ی فکر، اندیشه، امور تحقیقاتی، پژوهشی و مدیریتی در جامعه بدرخشم.
می خواست در زندگی مفید باشد و شد…
سه سال درجا زدن در گرفتن دیپلم و ترک تحصیل خسته ام کرده بود، اما اراده ام برای ادامه تحصیل جدی بود. می خواستم در زندگی مفید باشم …
می نشستم گوشه ای و مفید بودن را برای خودم معنا می کردم. بارها با خودم می گفتم: ” بقا در این نیست که انتهایش به مرگ ختم شود، بلکه بعد از مرگ، زندگی دوباره شروع می شود. “
بالاخره تصمیم خودم را گرفتم ( من باید پزشک شوم و از معلولیت ها پیشگیری کنم … همین و بس) و این کار را انجام دادم.
.این بخشی از زندگی محمد موسوی زاده است
محمد موسوی زاده از کارآفرینان برتر ایران و مدیر عامل گروه صنعتی فیروز و بنیانگذار چند NGO فعال در حقوق معلولان از جمله کانون معلولان توانا است. از عمده فعالیت‌های وی ایجاد اشتغال برای معلولان در گروه بهداشتی فیروز می‌باشد وی می‌گوید که بازدهی معلولان بیش از یک فرد عادی است.
500 نفر که هر روز صبح، با پاهایی که ندارند، دست هایی که از حرکت افتاده، چشم هایی که نمی بیند، گوش هایی که نمی شنود و دلی که قبلا بارها شکسته است، از راه می رسند، دست روی زانوهایشان می گذارند، بسم الله می گویند و کارشان را شروع می کنند؛ امسال که بگذرد 16 سال است که چرخ های کارخانه فیروز به همت آنها می چرخد. خودشان به اینجا لقب بهشت را داده اند و ما هم به احترامشان می گوییم اینجا درست شبیه بهشت است؛ بهشتی برای معلولان کشور.
#ايران_من #چهارشنبه_ها #ما_مي_توانيم #سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

چه تصویری از بهشت دارید؟
مربوط به متن بالا👆🏻
#ايران_من #چهارشنبه_ها #ما_مي_توانيم #سلام_تجريش #مدرسه_زندگي