📣 اطلاعیه

🔸کلاس‌های پژوهشی این هفته در تمامی کلاس‌ها و رشته‌ها برقرار می‌باشد.

#پژوهشی
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگی

‏شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است
آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش
‌
امروز، بیستم مهر، مصادف با روز ‎حافظ ، شاعر گرانمایه، و غزلسرای شهیر جهان، و فخر ادبای ایران و شیراز هست.
این روز، بر همه ی دلشدگان مبارک باد.

#مناسبتها
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

امروز بیست مهر ماه روز بزرگداشت حافظ است
برخود فرض می دانم که غزلی را از حافظ برای دوستان بخوانم
ابتدا باید عرض کنم بهترین لقبی را که می توان به حضرت حافظ داد بر نام رند است یعنی حافظ رند .
بیت :
عاشق و رند و نظربازم   و می گویم  فاش
تا بدانی که به چندین هنر آراسته ام

همان گونه که ملاحظه فرمودید رندی ،عاشقی و خصوصا نظربازی  خود را هنر می داند .او استاد نظر بازی است  و می گوید:
در نظر بازی ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

اما برگردیم به رند حافظ

حافظ یک عمر تلاش کرده است تا رند بی سر و پای تاریخ را از پای ماچان  ذل به صدر عزت بنشاند همان رندی که در بیهقی این گونه آمده است

(دو پیک را ایستانیده بودند که از بغداد آمدند... و مشتی رند را سیم دادند که سنگ دهید و بیچاره حسنک خود مرده بود که جلادش رسن در گلو افکنده و خبه کرده.)
بله حافظ این رند بیهقی را از این جایگاه وضیع به اعلی مرتبه رسانده است تا حدی که به اولیای خدا ماننده اش کرد

رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در دیدگاه حافظ آن چه  نام  هست ننگ محسوب می شود و هر چه  ننگ  هست نام تلقی می گردد

از نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
وز ننگ چه گویی که مرا نام ننگ است

این همان اندیشه ی ملامتیه اوست که جفا می بیند ولی خم به ابرو نمی آرد

وفا کنیم و ملامت کشیم خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن

نمی خواهم سخنم به درازا انجامد و مایه ملال شود در زیر غزلی را که  تفال زدم می آورم تقدیم به همه دوستان خردگرای من .
کمترین رحمان احمدنژاد لنگرودی

 
حالیا مصلحتِ وقت در آن می‌بینم
که کشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم

جامِ مِی گیرم و از اهلِ ریا دور شَوَم
یعنی از اهلِ جهان پاکدلی بُگزینم

جز صُراحی و کتابم نَبُوَد یار و ندیم
تا حریفانِ دَغا را به جهان کم بینم

سر به آزادگی از خَلق برآرم چون سَرو
گر دهد دست که دامن ز جهان دَرچینم

بس که در خرقهٔ آلوده زدم لافِ صَلاح
شرمسار از رخِ ساقی و مِیِ رنگینم

سینهٔ تَنگِ من و بارِ غمِ او، هیهات
مردِ این بارِ گران نیست دلِ مسکینم

من اگر رندِ خراباتم و گر زاهدِ شهر
این مَتاعم که همی‌بینی و کمتر زینم

بندهٔ آصفِ عهدم دلم از راه مَبَر
که اگر دَم زَنَم از چرخ بخواهد کینم

بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که مکدر شود آیینه مهرآیینم

خواجه راز
حافظ شیراز