چنان طنین صدای تو برده از هوشم
که از صدای خود آزرده می‌شود گوشم

#سجاد_سامانی
پ‌ن: داره دستیار گوگل رو صدا می‌زنه:)
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

زمستان مي رسد گلدان خالي حسرتش اين است…
حامد عسكري
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

حریق خزان بود
ھمه برگ‌ھا آتش سرخ
ھمه شاخه‌ھا شعله زرد
درختان ھمه دود پیچان
به تاراج باد
و برگی كه می‌سوخت می‌ریخت می‌مرد
و جامی ساوار چندین ھزار آفرین
كه بر سنگ می‌خورد
من از جنگل شعله‌ھا می‌گذشتم
غبار غروب
به روی درختان فرو می‌نشست
و باد غریب
عبوس از بر شاخه‌ھا می‌گذشت
و سر در پی برگ‌ھا می‌گذاشت
فضا را صدای غم‌آلود برگی كه فریاد می‌زد
و برگی كه دشنام می‌داد
و برگی كه پیغام گنگی به لب داشت
لبریز می‌كرد
و در چشم برگی كه خاموش خاموش می‌سوخت
نگاھی كه نفرین به پاییز می‌كرد
حریق خزان بود
من از جنگل شعله‌ھا می‌گذشتم
ھمه ھستی‌ام جنگلی شعله‌ور بود
كه توفان بی‌رحم اندوه
به ھر سو كه می‌خواست می‌تاخت
می‌كوفت می‌زد
به تاراج می‌برد
و جانی كه چون برگ
می‌سوخت می‌ریخت می‌مرد
و جامی سزاوار نفرین كه بر سنگ می‌خورد
شب از جنگل شعله‌ھا می‌گذشت
حریق خزان بود و تاراج باد
من آھسته در دود شب رو نھفتم
و در گوش برگی كه خاموش می‌سوخت گفتم
مسوز این‌چنین گرم در خود مسوز
مپیچ این‌چنین تلخ بر خود مپیچ
كه گر دست بیداد تقدیر كور
ترا می‌دواند به دنبال باد
مرا می‌دواند به دنبال ھیچ…
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

شود تا ظلمتم از بازی چشمت چراغانی
مرا دریاب ای خورشید در چشم تو زندانی

خوش آن روز که بینم باغ خشک آرزویم را
به جادوی بهار خنده هایت می شکوفانی

بهار از رشک گلهای شکرخند تو خواهد مرد
که تنها بر لب نوش تو می زیبد گل افشانی

شراب چشمهای تو مرا خواهد گرفت از من
اگر پیمانه ایی از آن به چشمانم بنوشانی

یقین دارم که در وصف شکرخندت فروماند
سخن ها بر لب سعدی قلمها بر کف مانی

نظر بازی نزیبد از تو با هرکس که می بینی
امید من چرا قدر نگاهت را نمی دانی
#حسين_منزوي
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

شاخه ها را از جدایی گر غم است
ریشه ها را دست در دست هم است
تو نه کمتر از درختی سر برآر
پای از زندانِ خود بیرون گذار
دستِ من با دستِ تو دستان شود
کارِ ما زین دست، کارستان شود
ای برادر در نشیب و در فراز
آدمی با آدمی دارد نیاز
گر تو چشمِ او شوی، او گوشِ تو
پس پدید آید چه دریاهایِ نو…
هوشنگ ابتهاج( سايه)
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

مثل باران بهاری که نمی‌گوید کی
بی‌خبر در بزن و سرزده از راه برس...

#آرش_مهدی_پور
كاش باران...
#آلودگی_هوا #ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

باز یادت در دلم مستانه غوغا می‌کند
ز اشتیاقت آتشی در سینه بر پا می‌کند
می‌برد تا روزهای دور دیدار و حضور
بر جمالت چشم دل غرق تماشا می‌کند 
در هجوم دردهای جان‌گزای زندگی
بر شفایم معجزی همچون مسیحا می‌کند
می‌دهد دل بر دلم تا حرف دل گویم بدو
پس وجودم را به ذکرت جمله گویا می‌کند
ژاله‌ها می‌بارد از چشمم به شوق روی تو
گوهر افشان دامنم را همچو دریا می‌کند

مرحوم ژاله علو
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

شعري بسيار زيبا از شاطر عباس صبوحي

#ادبستان
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

كاش باران رحمت الهي بر ما ببارد…
استاد رشيد كاكاوند
#ادبستان
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

غزلي زيبا از مولانا با صداي استاد كاكايي

گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان
آمد آن گلعذار کوفت مرا بر دهان

گفت که سلطان منم، جانِ گلستان منم
حضرت چون من شهی وآنگه یاد فلان ؟

دف منی هین مخور سیلی هر ناکسی
نای منی هین مکن از دم هر کس فغان

پیش چو من کیقباد چشم بدم دور باد!
شرم ندارد کسی یاد کند از کهان ؟

جغد بود کو به باغ یاد خرابه کند
زاغ بود کو بهار یاد کند از خزان

چنگ به من درزدی چنگ منی در کنار
تار که در زخمه‌ام سست شود بگسلان

پشت جهان دیده‌ای روی جهان را ببین
پشت به خود کن که تا روی نماید جهان

ای قمرِ زیر میغ ! خویش ندیدی، دریغ !
چند چو سایه دوی در پی این دیگران ؟

بس که مرا دام شعر از دغلی بند کرد
تا که ز دستم شکار جست سوی گلستان

در پی دزدی بُدَم دزد دگر بانگ کرد
هشتم بازآمدم گفتم و هین چیست آن ؟

گفت که اینک نشان دزد تو این سوی رفت
دزد مرا باد داد آن دغلِ کژنشان
#ادبستان
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

عاقبت
هجوم ناگهان عشق
فتح میکند
پایتخت درد را...

#قیصر_امین‌پور
عيدتان مبارك.
#ادبستان #سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

يك شعر عاشقانه غم انگيز…
استاد كاكاوند
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

رفته... هنوز هم نفسم جا نیامده ست
عشقِ کنارِ وصل، به ماها نیامده ست
معشوق، آنچنان که تویی دیده روزگار
عاشق چو من هنوز به دنیا نیامده ست
صد بار وعده کرد که فردا ببینمش 
صد سال پیر گشتم و فردا نیامده ست
یک عمر زخم بر جگرم بود و سوختم 
یکبار هم برای تماشا نیامده ست
ای مرگ جام زهر بیاور که خسته ایم
امشب طبیب ما به مداوا نیامده ست
دلخوش به آنم از سر خاکم گذر کند
گیرم برای فاتحه ی ما نیامده ست
 
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به‌درم


تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه معشوقه خود می‌گذرم

#شهریار #ادبستان #سلام_تجریش #مدرسه_زندگي

وای، باران
باران

شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟


#حمید_مصدق
#ادبستان #سلام_تجریش #مدرسه_زندگي

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا
فراغت از تو میسّر نمی‌شود ما را

تو را در آینه دیدن جمال طَلعت خویش
بیان کند که چه بودَست ناشکیبا را

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم
به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

به جایِ سرو بلند، ایستاده بر لب جوی
چرا نظر نکنی یار سرو بالا را؟ 

شمایلی که در اوصاف حسن ترکیبش
مجال نطق نمانَد زبان گویا را

که گفت در رخ زیبا نظر خطا باشد؟
خطا بُوَد که نبینند روی زیبا را

به دوستی که اگر زهر باشد از دستت
چنان به ذوقِ ارادت خورم که حلوا را

کسی ملامت وامق کند به نادانی
حبیب من، که ندیدَست روی عَذرا را

گرفتم آتش پنهان خبر نمی‌داری
نگاه می‌نکنی آب چشم پیدا را؟

نگفتمت که به یغما رود دلت سعدی؟
چو دل به عشق دهی دلبران یغما را

هنوز با همه دردم امید درمان‌ست
که آخری بُوَد آخر، شبان یلدا را
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

يك شعر عاشقانه ديگر
از حامد عسكري
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

شود تا ظلمتم از بازی چشمت چراغانی
مرا دریاب ای خورشید در چشم تو زندانی

خوش آن روز که بینم باغ خشک آرزویم را
به جادوی بهار خنده هایت می شکوفانی

بهار از رشک گلهای شکرخند تو خواهد مرد
که تنها بر لب نوش تو می زیبد گل افشانی

شراب چشمهای تو مرا خواهد گرفت از من
اگر پیمانه ایی از آن به چشمانم بنوشانی

یقین دارم که در وصف شکرخندت فروماند
سخن ها بر لب سعدی قلمها بر کف مانی

نظر بازی نزیبد از تو با هرکس که می بینی
امید من چرا قدر نگاهت را نمی دانی
١٦ ارديبهشت سالروز درگذشت #حسين_منزوي
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی

❤️ هر بار خواستم بگویم: «دوستت دارم»، گفتم:
-حالت چطوره؟
و من خیلی "حالت چطوره" ...!
شاعر: شاعر مصري / السيد العديسي
💥امتحان نهايي بعدي پايه يازدهم: عربي!
#ادبستان
#سلام_تجريش #مدرسه_زندگي

چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
چو گیرد او به کنارم چه خوش بود به خدا
چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش
که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا
گریزپای رهش را کشان کشان ببرند
بر آسمان چهارم چه خوش بود به خدا
بدان دو نرگس مستش عظیم مخمورم
چو بشکنند خمارم چه خوش بود به خدا
چو جان زار بلادیده با خدا گوید
که جز تو هیچ ندارم چه خوش بود به خدا
جوابش آید از آن سو که من تو را پس از این
به هیچ کس نگذارم چه خوش بود به خدا
شب وصال بیاید شبم چو روز شود
که روز و شب نشمارم چه خوش بود به خدا
چو گل شکفته شوم در وصال گلرخ خویش
رسد نسیم بهارم چه خوش بود به خدا
بیابم آن شکرستان بی‌نهایت را
که برد صبر و قرارم چه خوش بود به خدا
امانتی که به نه چرخ در نمی‌گنجد
به مستحق بسپارم چه خوش بود به خدا
خراب و مست شوم در کمال بی‌خویشی
نه بدروم نه بکارم چه خوش بود به خدا
به گفت هیچ نیایم چو پر بود دهنم
سر حدیث نخارم چه خوش بود به خدا
#ادبستان
#سلام_تجریش #مدرسه_زندگی