حالیا مصلحتِ وقت در آن می‌بینم
که کشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم

جامِ مِی گیرم و از اهلِ ریا دور شَوَم
یعنی از اهلِ جهان پاکدلی بُگزینم

جز صُراحی و کتابم نَبُوَد یار و ندیم
تا حریفانِ دَغا را به جهان کم بینم

سر به آزادگی از خَلق برآرم چون سَرو
گر دهد دست که دامن ز جهان دَرچینم

بس که در خرقهٔ آلوده زدم لافِ صَلاح
شرمسار از رخِ ساقی و مِیِ رنگینم

سینهٔ تَنگِ من و بارِ غمِ او، هیهات
مردِ این بارِ گران نیست دلِ مسکینم

من اگر رندِ خراباتم و گر زاهدِ شهر
این مَتاعم که همی‌بینی و کمتر زینم

بندهٔ آصفِ عهدم دلم از راه مَبَر
که اگر دَم زَنَم از چرخ بخواهد کینم

بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که مکدر شود آیینه مهرآیینم

خواجه راز
حافظ شیراز

ناجی العلی كاريكاتوريست نماد كودك فلسطيني كه خود ترور شد،در رابطه با حنظله گفته :

«حنظله امضاي من است.
و به مردم تقديمش كردم.

اسم او حنظله است و به مردم قول داده تا جز حقيقت نبيند و نگويد.
من او را به شكل كودك نا زيبايي رسم كردم، موهايش شبيه جوجه تيغي است. حنظله چاق نيست، شاد نيست، آرام نيست و هرگز شبيه كودكان ناز پرورده هم نمي باشد.
او پابرهنه است، مانند تمامي كودكان مهاجر به اردوگاهها.

دستان او در پشت سرش به هم جفت شده اند كه شايد نشاني از عدم پذيرش باشد در زماني كه راه حلها به شيوه آمريكايي آماده و در اختيار ما هستند.

حنظله 10 ساله به دنيا آمد و همچنان هم ده سال بيشتر ندارد.
قوانين طبيعت بر او صدق نمي كند. او منحصر به فرد است.
همه چيز براي او به حالت عادي در خواهد آمد وقتي كه سرزمين اش آزاد شود.

من او را به تمامي تهيدستان تقديم مي كنم و نامش را به نشانه تلخي «حنظله» مي گذارم.

ابتدا او تنها يك كودك فلسطيني بود، اما اكنون احساس مي كنم متعلق به تمام كودكان جهان است. او يك كودك ساده ولي عذاب كشيده است و به نظر من همين باعث مي شود كه مردم او را به عنوان نماينده آگاهي هايشان انتخاب كنند.