می‌گویند گاهی عشق دو انسان نسبت به هم می‌میرد. این درست نیست. عشق نمی‌میرد، تنها اگر آن چنان که باید لایق و شایسته‌ی آن نباشید، شما را ترک می‌گوید و می‌رود.
عشق نمی‌میرد؛ خود آدم است که می‌میرد.
عشق به مانند دریایی‌ست: اگر لایق آن نباشید، اگر باعث تعفن آن شوید، شما را به جایی پس خواهد زد تا بمیرید.
آدم که آخرش می‌میرد، منتها من دلم می‌خواهد غرق در دریا بمیرم...

نخل‌های وحشی
#ویلیام_فاکنر

به یک جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی رنج را نباید امتداد داد
باید مثل یک چاقو که چیزها را می برد و از میانشان می گذرد،
از بعضی آدم ها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی!

مرثیه برای راهب
#ویلیام_فاکنر

زن ها موجوداتی بی نظیر هستند.
آنها قادرند هر مصیبتی را تاب بیاورند، چون‌که اینقدر عقل توی کله شان هست که بدانند تنها کاری که باید در قبال اندوه و دشواری های زندگی انجام داد اینست که دل به دریا بزنی و از میانه آن بگذری و از آن طرف سر به سلامت بیرون ببری.
به نظرم دلیل اینکه زن ها قادرند این طور عمل کنند اینست که آنها نه تنها برای درد جسمانی شأن و اعتباری قائل نیستند بلکه اصلاً آن را محل اعتنا هم به حساب نمی آورند، زن ها از اینکه از پا در بیایند اصلاً خجالت نمی کشند…!

حرامیان
#ویلیام_فاکنر

گور به گور
#ویلیام_فاکنر
#نجف_دریابندری
نشر چشمه
@PoemAndLiterature

پدرم همیشه می‌گفت که ما به این دلیل زندگی می‌کنیم
که آماده بشیم که تا مدت درازی مرده باشیم...

گور به گور
#ویلیام_فاکنر
@PoemAndLiterature

زندگی به من آموخت
که همیشه منتظر
حملهٔ احتمالی کسی باشم
که به او خوبی فراوان کردم!

حریم
#ویلیام_فاکنر
@BookTop
@PoemAndLiterature