برای من که در بندم ،چه اندوه آوری ای تن
فراز وحشتِ داری، فرود خنجری ای تن

غم آزادگی دارم به تن دلبستگی تا کی ؟
به من بخشیده دلتنگی شکستن های پی در پی

در این غوغای مردم کش در این شهر به خون خفتن
خوشا در چنگ شب مردن ولی از #مرگ_شب گفتن

چرا تن زنده و عاشق کنار مرگ فرسودن
چرا دلتنگ آزادی گرفتار قفس بودن

قفس بشکن که بیزارم از آب و دانه در زندان
خوشا پرواز ما حتی به باغ خشک بی باران...


#ایرج_جنتی_عطایی