#رمان_پستچي #قسمت_بيست_و_پنجم #چيستا_يثربي دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ رﯾﺤﺎﻧﻪ را درآﻏﻮش ﺑﮕﯿﺮم.ﺑﻪ ﻧﻈﺮم او ﻫﻢ ﻃﻔﻠﮑﯽ ﺑﻮد! ﻋﻠﯽ آﻣﺪ:دﮐﺘﺮ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﻤﯿﻤﻮﻧﻪ. ﺑﻪ دﯾﻮار ﺗﮑﯿﻪ داد.ﺣﺲ ﮐﺮدم در ﺣﺎل اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ.ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﺳﺘﺶ را ﺑﮕﯿﺮم ﮐﻪ ﻧﯿﻔﺘﺪ.رﯾﺤﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ. ﮔﻔﺖ:ﻋﻠﯽ آﻗﺎﺧﻮدت ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﻣﺎدرت ﻋﺎﺷﻘﺘﻪ.ﺣﺎﻻ ﮐﻪ داره ﻣﯿﺮه، ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ از ﮐﻨﺎرش ﺟﺪا ﻧﺸﻮ!ﺑﺬار دﺳﺘﺶ ﺗﻮ دﺳﺘﺖ ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﺮه. ﻋﻠﯽ ﺑﺎ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ را در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم. ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ رﺳﯿﺪ.ﺷﺎﯾﺪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻮد.اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﮑﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ذﻫﻨﻢ را اﺷﻐﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد. ﮔﻔﺘﻢ:ﺗﻨﻬﺎ آرزوي ﻣﺎدرت، دﯾﺪن ﻋﻘﺪ ﭘﺴﺮﺷﻪ.اﯾﻨﺠﻮري راﺣﺖ ﻣﯿﺮه.ﭘﺲ ﻣﻌﻄﻞ ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯿﻦ؟ ﻣﯿﮕﯿﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ.ﭘﺲ ﯾﻪ ﻋﺎﻗﺪ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﯿﻦ! ﻋﻠﯽ و رﯾﺤﺎﻧﻪ ﻃﻮري ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪه ام! ﮔﻔﺘﻢ،ﺣﺴﺸﻮ ﻣﯿﺪوﻧﻢ.ﻣﺎدرت ﻋﺬاب ﻣﯿﮑﺸﻪ اﮔﻪ اﯾﻨﺠﻮري ﺑﺮه!ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ اﻣﺸﺐ، ﯾﻪ ﻋﻘﺪ ﺻﻮري ﮐﻨﯿﻦ! ﻓﻘﻂ دﺳﺘﺘﻮﻧﻮ ﺗﻮ دﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﻪ.ﯾﻪ ﻋﺎﻗﺪ و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ.ﯾﮑﯿﺶ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ.ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮم از ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎﺑﯿﺎرﯾﻦ! زود ﺑﺎﺷﯿﻦ! ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن ﺳﺨﺖ ﻣﺎدرش را ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﯾﻢ.داﺷﺖ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯿﮑﺮد.ﺧﻮدش ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮداﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮود.ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﯿﺮد.ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻘﻠﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺎل ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد.ﻫﻤﺎن ﺟﺎﮐﻪ ﻣﺎدرش ﻋﻘﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد.ﻋﻠﯽ را ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آورده ﺑﻮد.دﮐﺘﺮ ﺣﺮف ﻣﺮا ﺗﺎﯾﯿﺪﮐﺮد.ﻋﻠﯽ ورﯾﺤﺎﻧﻪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.دﻧﺒﺎل ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن دوﯾﺪﻧﺪ.دﮐﺘﺮ
ﺑﻪ دوﺳﺖ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺪ ﺑﻮدزﻧﮓ زد.ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻫﯿﭽﮑﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻢ.ﺟﺰ ﺷﻤﺮدن ﻧﻔﺴﻬﺎي زن زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ را ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آورده ﺑﻮد. از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻋﻘﺪ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه، ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ راﻧﺒﺮد.ﻋﻠﯽ داﺷﺖ وﺿﻮ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ.در دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﺎز ﺑﻮد.درآﯾﻨﻪ، ﻣﺮا دﯾﺪ.ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ.ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ.ﺑﻐﺾ اﻣﺎﻧﺶ ﻧﺪاد. ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ در آﻏﻮﺷﺶ ﺑﮕﯿﺮم.آن ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻪ! ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻢ:ﻗﻮي ﺑﺎش ﻗﻬﺮﻣﺎن!ﺧﻮدت ﯾﻪ روزﮔﻔﺘﯽ اﮔﻪ ﻗﺮاره ﺑﺎزي ﮐﻨﯽ،ﺧﻮب ﺑﺎزي ﮐﻦ!ﻣﻦ ﮐﻨﺎرﺗﻢ.ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﮏ اﻟﻬﯽ ﻣﻨﯽ. ﮔﻔﺖ:ﺑﺮات ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮدم؟ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺗﻨﻮرﺑﻤﻮﻧﯽ! ﮔﻔﺘﻢ اﮔﻪ ﻣﺎه ﭘﺒﺸﻮﻧﯽ دودي ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﻪ،ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﭘﻬﻠﻮوﻧﺶ ﺑﻼﺧﺮه ﻣﯿﺎد.ﺑﺬار ﻣﺎدرت ﺑﺎدل آروم ﺑﺮه. ﮔﻔﺖ، ﻣﯿﺪوﻧﯿﮑﻪ ﻣﯿﺎم! ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ اي! دﺳﺘﻢ را زﯾﺮ آب ﺑﺮدم و ﮔﻨﺪﻣﺰارﻃﻼرا ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدم.ﺣﺲ ﻣﺎدري را داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮش را ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﺎد. آن ﻟﺤﻈﻪ،ﻋﻠﯽ ﺧﻮد ﻋﺸﻖ ﺑﻮد.ﭘﺪرم ﺑﻮد،ﺑﺮادرم،ﻣﻌﺸﻮﻗﻢ، ﺣﺘﯽ ﭘﺴﺮم ﺑﻮد. دﺳﺘﻢ را ﺑﻮﺳﯿﺪو ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اش را روي دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ.ﻫﺮ دو ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﺎﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪ دﯾﮕﺮﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺮم ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد.رﯾﺤﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺳﻔﯿﺪش رﺳﯿﺪ.ﻋﻠﯽ دﺳﺘﻢ را ﻓﺸﺮد و رﻓﺖ. ﻫﻤﻪ دراﺗﺎق ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ..ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﺑﻮدم.ﺻﺪاي ﻋﺎﻗﺪ..دوﺷﯿﺰه ﻣﮑﺮﻣﻪ آﯾﺎوﮐﯿﻠﻢ..رﯾﺤﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ راﮔﻔﺖ.ﻋﻠﯽ ﻫﻢ..ﺻﺪاي ﺗﺒﺮﯾﮏ..ﺣﺲ ﮐﺮدم در ﺗﻨﻮرم.ﻣﯿﺴﻮزم.ﻧﻔﺲ!...
@Asheghaneha11
ﺑﻪ دوﺳﺖ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺪ ﺑﻮدزﻧﮓ زد.ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻫﯿﭽﮑﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻢ.ﺟﺰ ﺷﻤﺮدن ﻧﻔﺴﻬﺎي زن زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ را ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آورده ﺑﻮد. از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻋﻘﺪ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه، ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ راﻧﺒﺮد.ﻋﻠﯽ داﺷﺖ وﺿﻮ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ.در دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﺎز ﺑﻮد.درآﯾﻨﻪ، ﻣﺮا دﯾﺪ.ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ.ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ.ﺑﻐﺾ اﻣﺎﻧﺶ ﻧﺪاد. ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ در آﻏﻮﺷﺶ ﺑﮕﯿﺮم.آن ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻪ! ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻢ:ﻗﻮي ﺑﺎش ﻗﻬﺮﻣﺎن!ﺧﻮدت ﯾﻪ روزﮔﻔﺘﯽ اﮔﻪ ﻗﺮاره ﺑﺎزي ﮐﻨﯽ،ﺧﻮب ﺑﺎزي ﮐﻦ!ﻣﻦ ﮐﻨﺎرﺗﻢ.ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﮏ اﻟﻬﯽ ﻣﻨﯽ. ﮔﻔﺖ:ﺑﺮات ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮدم؟ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺗﻨﻮرﺑﻤﻮﻧﯽ! ﮔﻔﺘﻢ اﮔﻪ ﻣﺎه ﭘﺒﺸﻮﻧﯽ دودي ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﻪ،ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﭘﻬﻠﻮوﻧﺶ ﺑﻼﺧﺮه ﻣﯿﺎد.ﺑﺬار ﻣﺎدرت ﺑﺎدل آروم ﺑﺮه. ﮔﻔﺖ، ﻣﯿﺪوﻧﯿﮑﻪ ﻣﯿﺎم! ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ اي! دﺳﺘﻢ را زﯾﺮ آب ﺑﺮدم و ﮔﻨﺪﻣﺰارﻃﻼرا ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدم.ﺣﺲ ﻣﺎدري را داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮش را ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﺎد. آن ﻟﺤﻈﻪ،ﻋﻠﯽ ﺧﻮد ﻋﺸﻖ ﺑﻮد.ﭘﺪرم ﺑﻮد،ﺑﺮادرم،ﻣﻌﺸﻮﻗﻢ، ﺣﺘﯽ ﭘﺴﺮم ﺑﻮد. دﺳﺘﻢ را ﺑﻮﺳﯿﺪو ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اش را روي دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ.ﻫﺮ دو ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﺎﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪ دﯾﮕﺮﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺮم ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد.رﯾﺤﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺳﻔﯿﺪش رﺳﯿﺪ.ﻋﻠﯽ دﺳﺘﻢ را ﻓﺸﺮد و رﻓﺖ. ﻫﻤﻪ دراﺗﺎق ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ..ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﺑﻮدم.ﺻﺪاي ﻋﺎﻗﺪ..دوﺷﯿﺰه ﻣﮑﺮﻣﻪ آﯾﺎوﮐﯿﻠﻢ..رﯾﺤﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ راﮔﻔﺖ.ﻋﻠﯽ ﻫﻢ..ﺻﺪاي ﺗﺒﺮﯾﮏ..ﺣﺲ ﮐﺮدم در ﺗﻨﻮرم.ﻣﯿﺴﻮزم.ﻧﻔﺲ!...
@Asheghaneha11