#رمان_پستچي #قسمت_پانزدهم #چيستا_يثربي
- ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺳﻢ ﺑﺎش! ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ ﯾﺎﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ!ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﺮف زده ﺑﻮد، ﯾﻌﻨﯽ ﺻﺎﺑﻮن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﺎﻟﯿﺪه ﺑﻮد.ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ، دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﻧﺪاﺷﺖ! ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺳﺶ ﺑﻮدم.اﻣﺎ ﺗﺎ ﮐﯽ؟ ﺑﻮﺳﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﺟﻨﮕﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﺧﺒﺎر را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻢ.ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻮد.وﻗﺘﯽ ﻋﺸﻖ زﻧﺪﮔﯿﺖ،ﺑﺎد ﻣﯿﺸﻮد، ﻃﻮﻓﺎن ﻣﯿﺸﻮد،رﮔﺒﺎر ﻣﯿﺸﻮد و ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺖ،ﻣﯿﺒﺎرد،دﯾﮕﺮ اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را داري،ﻣﮕﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺶ را. ﺗﺎ روزﯾﮑﻪ ﻫﻤﮑﺎرش درﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ را زد.در ﭘﺎدﮔﺎن دﯾﺪه ﺑﻮدﻣﺶ.ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺳﻼم داد وﺳﺮﯾﻊ ﯾﮏ ﮐﺎﻏﺬ ﻣﭽﺎﻟﻪ در دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ.روي آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد:ﻓﺮدا.دو ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ.دﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪ وﻧﮏ.آدرس و ﺗﻠﻔﻦ راﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد. دﻓﺘﺮآﺷﻨﺎﯾﺶ ﺑﻮد:ﻓﻘﻂ ﭘﺪرت.ﭼﻨﺪ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس و ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ!ﻓﺮدا ﺧﺎﺗﻮن! ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎري از زﻧﺎن ﺷﺎﻋﺮ در ﺟﻮاﻧﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪه اﻧﺪ.اﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪام اﯾﻨﻄﻮر ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ازدواج ﮐﺮده اﻧﺪ؟ زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮد.ﭘﺪر داﺷﺖ ﺑﺮﻓﻬﺎ را از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰد. ﭼﻨﺪ ﻣﺎه دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯿﺸﺪ.ﺣﺲ ﮐﺮدم ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮم را ﻣﻨﺘﻈﺮ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ام ﺑﻮده ام. ﭘﺪر ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ اﻧﺪاﺧﺖ وﮔﻔﺖ: ﻫﻤﯿﻦ؟ ﮔﻔﺘﻢ:اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ، ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﻨﻪ ﭘﺪر.ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺎي ﻧﻪ؟ ﺟﻮاب ﻧﺪاد.ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺑﺮﻓﻬﺎ را از روي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻨﺎرزد. ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﻌﺪش ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯾﻢ.وﻟﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ.ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﺟﺎي دور.
ﮔﻠﻮﻟﻪ ي ﺑﺮف از روي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﭘﺮت ﮐﺮد وﮔﻔﺖ:ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ، ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺮدم.ﺑﺒﯿﻦ ﭼﯽ ﺷﺪ؟ﮐﻮ ﻣﺎدرت؟ ﮔﻔﺘﻢ.ﻋﻠﯿﻮ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ. ﮔﻔﺖ، دﺧﺘﺮ ﺑﯿﭽﺎره! اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد اﻧﻘﺪر ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﯿﺪﯾﺪﻣﺶ.اﻧﮕﺎر ﻋﻠﯽ و ﻋﺸﻖ او را، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ.ﺗﺎﺻﺒﺢ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮف زدﯾﻢ،ﺗﺎﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪﺑﯿﺎﯾﺪ.دو ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﺎك ﮐﻮﭼﮑﯽ دردﺳﺘﻢ،داﺧﻞ دﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﯾﻢ.ﺳﻪ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪ!دﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ،ﻋﻠﯽ را ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﺪ.ﺑﺪﻗﻮل ﻧﯿﺴﺖ.اﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﻨﺪد. - ﻧﻪ آﻗﺎ.ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﺗﻠﻔﻨﺶ زﻧﮓ زداﻟﻮ؟ اﻟﻮ! -اﻻن ﻣﯿﺎد! ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ؛ ﻋﻠﯽ،رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه دم در ﺑﻮد.در اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﻣﺮدي ﺷﺪه ﺑﻮد!ﺳﺮم ﮔﯿﺞ رﻓﺖ.ﻋﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد!ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﺳﺘﺶ را ﺑﮕﯿﺮم.ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ آﺗﺶ ﺑﻮد.اﻣﺎ دﺳﺘﺶ ﺳﺮد. ﺗﺮﺳﯿﺪم!ﭼﯽ ﺷﺪه؟ ﺻﻮﻓﯿﺎ، ﻫﻤﮑﺎرم، ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﻓﺮار ﮐﻨﻪ.ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد،ﺗﻮ ﺗﻮﻧﻞ،ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺷﮑﻨﺠﻪ ش ﻣﯿﺪن؟ﺑﻪ ﺣﺪﻣﺮگ! ﻣﻦ ﻧﺬاﺷﺘﻢ زﻧﻢ ﺷﻪ،ﭼﻮن ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮام ﭼﯿﺴﺘﺎ.اﻣﺎ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺟﺎي ﻣﻦ ﺑﻮدي،ﻣﯿﺬاﺷﺘﯽ اون دﺧﺘﺮ،زﯾﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺻﺮﺑﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻪ؟ دﯾﺮﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ.ﺧﻮدﻣﻮ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻢ! ﮔﻔﺘﻢ:ﻋﻘﺪم ﮐﻦ ﻋﻠﯽ ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﯾﻢ دﻧﺒﺎﻟﺶ.دﯾﮕﻪ وﻟﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ. ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﮑﺸﻨﺶ! ﮔﻔﺘﻢ، ﻋﻘﺪم ﮐﻦ! وﮔﺮﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﭘﯿﺪات ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ.ﺻﻮﻓﯿﺎروﺷﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯽ.ﻣﻨﻮ ﻧﻪ! ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﺎه ﭘﯿﺸﻮﻧﯽ ﻣﻦ ﺷﺪه ﯾﻪ ﮔﻮﻟﻪ آﺗﯿﺶ! ﻟﭙﻢ را ﻧﯿﺸﮕﻮن ﮔﺮﻓﺖ.
- ﻣﺨﻠﺼﯿﻢ ﺧﺎﻧﻤﻢ،ﺗﺎ آﺧﺮش! ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻢ ﺑﮕﻮ ﻋﺰﯾﺰم!ﭼﺮا ﻧﻤﯿﮕﯽ؟ ﮔﻔﺖ، ﻋﺰﯾﺰم ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺎﻻ زن وﺷﻮﻫﺮ ﺷﯿﻢ!
⭕️ادامه رمان رو از كانالمون دنبال كنين 👇
@Asheghaneha11
- ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺳﻢ ﺑﺎش! ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ ﯾﺎﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ!ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﺮف زده ﺑﻮد، ﯾﻌﻨﯽ ﺻﺎﺑﻮن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﺎﻟﯿﺪه ﺑﻮد.ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ، دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﻧﺪاﺷﺖ! ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺳﺶ ﺑﻮدم.اﻣﺎ ﺗﺎ ﮐﯽ؟ ﺑﻮﺳﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﺟﻨﮕﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﺧﺒﺎر را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻢ.ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻮد.وﻗﺘﯽ ﻋﺸﻖ زﻧﺪﮔﯿﺖ،ﺑﺎد ﻣﯿﺸﻮد، ﻃﻮﻓﺎن ﻣﯿﺸﻮد،رﮔﺒﺎر ﻣﯿﺸﻮد و ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺖ،ﻣﯿﺒﺎرد،دﯾﮕﺮ اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را داري،ﻣﮕﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺶ را. ﺗﺎ روزﯾﮑﻪ ﻫﻤﮑﺎرش درﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ را زد.در ﭘﺎدﮔﺎن دﯾﺪه ﺑﻮدﻣﺶ.ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺳﻼم داد وﺳﺮﯾﻊ ﯾﮏ ﮐﺎﻏﺬ ﻣﭽﺎﻟﻪ در دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ.روي آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد:ﻓﺮدا.دو ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ.دﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪ وﻧﮏ.آدرس و ﺗﻠﻔﻦ راﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد. دﻓﺘﺮآﺷﻨﺎﯾﺶ ﺑﻮد:ﻓﻘﻂ ﭘﺪرت.ﭼﻨﺪ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس و ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ!ﻓﺮدا ﺧﺎﺗﻮن! ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎري از زﻧﺎن ﺷﺎﻋﺮ در ﺟﻮاﻧﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪه اﻧﺪ.اﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪام اﯾﻨﻄﻮر ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ازدواج ﮐﺮده اﻧﺪ؟ زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮد.ﭘﺪر داﺷﺖ ﺑﺮﻓﻬﺎ را از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰد. ﭼﻨﺪ ﻣﺎه دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯿﺸﺪ.ﺣﺲ ﮐﺮدم ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮم را ﻣﻨﺘﻈﺮ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ام ﺑﻮده ام. ﭘﺪر ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ اﻧﺪاﺧﺖ وﮔﻔﺖ: ﻫﻤﯿﻦ؟ ﮔﻔﺘﻢ:اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ، ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﻨﻪ ﭘﺪر.ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺎي ﻧﻪ؟ ﺟﻮاب ﻧﺪاد.ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺑﺮﻓﻬﺎ را از روي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻨﺎرزد. ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﻌﺪش ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯾﻢ.وﻟﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ.ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﺟﺎي دور.
ﮔﻠﻮﻟﻪ ي ﺑﺮف از روي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﭘﺮت ﮐﺮد وﮔﻔﺖ:ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ، ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺮدم.ﺑﺒﯿﻦ ﭼﯽ ﺷﺪ؟ﮐﻮ ﻣﺎدرت؟ ﮔﻔﺘﻢ.ﻋﻠﯿﻮ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ. ﮔﻔﺖ، دﺧﺘﺮ ﺑﯿﭽﺎره! اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد اﻧﻘﺪر ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﯿﺪﯾﺪﻣﺶ.اﻧﮕﺎر ﻋﻠﯽ و ﻋﺸﻖ او را، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ.ﺗﺎﺻﺒﺢ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮف زدﯾﻢ،ﺗﺎﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪﺑﯿﺎﯾﺪ.دو ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﺎك ﮐﻮﭼﮑﯽ دردﺳﺘﻢ،داﺧﻞ دﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﯾﻢ.ﺳﻪ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪ!دﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ،ﻋﻠﯽ را ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﺪ.ﺑﺪﻗﻮل ﻧﯿﺴﺖ.اﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﻨﺪد. - ﻧﻪ آﻗﺎ.ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﺗﻠﻔﻨﺶ زﻧﮓ زداﻟﻮ؟ اﻟﻮ! -اﻻن ﻣﯿﺎد! ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ؛ ﻋﻠﯽ،رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه دم در ﺑﻮد.در اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﻣﺮدي ﺷﺪه ﺑﻮد!ﺳﺮم ﮔﯿﺞ رﻓﺖ.ﻋﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد!ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﺳﺘﺶ را ﺑﮕﯿﺮم.ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ آﺗﺶ ﺑﻮد.اﻣﺎ دﺳﺘﺶ ﺳﺮد. ﺗﺮﺳﯿﺪم!ﭼﯽ ﺷﺪه؟ ﺻﻮﻓﯿﺎ، ﻫﻤﮑﺎرم، ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﻓﺮار ﮐﻨﻪ.ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد،ﺗﻮ ﺗﻮﻧﻞ،ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺷﮑﻨﺠﻪ ش ﻣﯿﺪن؟ﺑﻪ ﺣﺪﻣﺮگ! ﻣﻦ ﻧﺬاﺷﺘﻢ زﻧﻢ ﺷﻪ،ﭼﻮن ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮام ﭼﯿﺴﺘﺎ.اﻣﺎ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺟﺎي ﻣﻦ ﺑﻮدي،ﻣﯿﺬاﺷﺘﯽ اون دﺧﺘﺮ،زﯾﺮ دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺻﺮﺑﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻪ؟ دﯾﺮﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ.ﺧﻮدﻣﻮ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻢ! ﮔﻔﺘﻢ:ﻋﻘﺪم ﮐﻦ ﻋﻠﯽ ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﯾﻢ دﻧﺒﺎﻟﺶ.دﯾﮕﻪ وﻟﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ. ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﮑﺸﻨﺶ! ﮔﻔﺘﻢ، ﻋﻘﺪم ﮐﻦ! وﮔﺮﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﭘﯿﺪات ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ.ﺻﻮﻓﯿﺎروﺷﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯽ.ﻣﻨﻮ ﻧﻪ! ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﺎه ﭘﯿﺸﻮﻧﯽ ﻣﻦ ﺷﺪه ﯾﻪ ﮔﻮﻟﻪ آﺗﯿﺶ! ﻟﭙﻢ را ﻧﯿﺸﮕﻮن ﮔﺮﻓﺖ.
- ﻣﺨﻠﺼﯿﻢ ﺧﺎﻧﻤﻢ،ﺗﺎ آﺧﺮش! ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻢ ﺑﮕﻮ ﻋﺰﯾﺰم!ﭼﺮا ﻧﻤﯿﮕﯽ؟ ﮔﻔﺖ، ﻋﺰﯾﺰم ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺎﻻ زن وﺷﻮﻫﺮ ﺷﯿﻢ!
⭕️ادامه رمان رو از كانالمون دنبال كنين 👇
@Asheghaneha11